І адказваў Ёў і сказаў:

выслухайце ўважліва слова маё, і гэта будзе мне суцяшэньнем ад вас.

Патрывайце мяне, і я буду гаварыць; а пасьля таго, як пагавару, насьміхайцеся.

Хіба да чалавека слова маё? як жа мне і не маладушнічаць?

Паглядзеце на мяне і жахнецеся, і пакладзеце палец на вусны.

Як толькі я згадаю, - уздрыгваю, і трымценьне абдымае цела маё.

Чаму беззаконныя жывуць, дасягаюць старасьці, ды і сілаю моцныя?

Дзеці іхнія зь імі перад абліччам ў іх, і ўнукі іхнія перад вачыма ў іх.

Дамы іхнія ўбясьпечаны ад страху, і няма жазла Божага на іх.

Бык іхні апладняе і ня выкідае, карова іхняя зачынае, і ня скідае.

Як статак, выпускаюць яны малечу сваю, і дзеці іхнія скачуць.

Усклікаюць пад тымпан і цытру і весяляцца пад жалейку;

бавяць дні свае ў шчасьці і імгненна сыходзяць у апраметную.

А тым часам яны кажуць Богу: адыдзі ад нас, ня хочам мы ведаць шляхоў Тваіх!

што нам Усеўладны, каб слугаваць Яму? і якая карысьць хінуцца да Яго?

Бачыш, шчасьце іхняе не ад іхніх рук. - Парада бязбожных, будзь далёкая ад мяне!

Ці часта тухне сьвяцільня ў беззаконных, і нападае на іх бяда, і Ён дае ім на долю пакуты ў гневе Сваім?

Яны павінны быць, як саломінка перад ветрам, і як мякіна, якую нясе віхура.

Скажаш: Бог ашчаджае дзецям ягоным няшчасьце ягонае. - Хай аддасьць ён яму самому, каб ён гэта ведаў.

Хай яго вочы ўбачаць няшчасьце ягонае, і хай ён сам п'е ад гневу Ўсеўладнага.

Бо які яму клопат да дому свайго пасьля яго, калі лік месяцаў ягоных скончыцца?

Але ці Бога вучыць мудрасьці, калі Ён судзіць і вышніх?

Адзін памірае ў самай поўніцы сілы сваёй, цалкам спакойны і мірны;

нутроба ягоная поўная тлушчу, і косткі ягоныя напоены мозакам.

А другі памірае з душою засмучанаю, не зазнаўшы дабра.

І яны разам будуць ляжаць у пыле, і чэрві пакрыюць іх.

Ведаю я вашыя думкі і ўлоўкі, якія вы супраць мяне плецяце.

Вы скажаце: дзе дом князя, і дзе намёт, у якім жылі беззаконныя?

Хіба вы ня пыталіся ў вандроўнікаў і не знаёмыя зь іхнімі назіраньнямі,

што ў дзень пагібелі літаваны бывае злодзей, у дзень гневу адводзіцца ўбок?

Хто паставіць яму перад аблічча ягонае шлях ягоны, і хто аддасьць яму за тое, што ён учыняў?

Яго праводзяць да магілы і на яго магіле ставяць варту.

Салодкія яму камлыгі даліны, і за ім ідзе натоўп людзей, а тым, што ідуць перад ім, ліку няма.

Як жа вы хочаце суцяшаць мяне пустым? У вашых адказах застаецца толькі мана.