Кніга выслоўяў Саламонавых, разьдзел 16 Выслоўі, раз 16
Чалавеку належаць намеры сэрца, а адказ языка ад Госпада.
Усе шляхі чалавека чыстыя ў ягоных вачах, а Гасподзь выпрабоўвае душы.
Даручы Госпаду дзеі твае, і намеры твае зьдзейсьняцца.
Усё зрабіў Гасподзь дзеля Сябе; і нават бязбожнага на дзень гневу.
Агіднае Госпаду сэрца пыхліўца; можна паручыцца, што ён не застанецца без пакараньня.
Міласэрнасьцю і праўдаю ачышчаецца грэх, і страх Гасподні адводзіць ад ліха.
Калі Госпаду падабаюцца шляхі чалавека, Ён і ворагаў яго прымірае зь ім.
Лепш нямногае з праўдаю, чым вялікія прыбыткі з крыўдаю.
Сэрца чалавека абдумвае свой шлях, а Гасподзь кіруе шэсьцем ягоным.
У вуснах у цара - слова натхнёнае; вусны яго не павінны грашыць на судзе.
Правільныя вагі і вагавыя шалі - ад Госпада; ад Яго ж усе гіры ў торбе.
Агідная царам - дзея беззаконная, бо праўдай мацуецца трон.
Прыемныя цару вусны праўдзівыя, а таго, хто гаворыць праўду, ён любіць.
Царскі гнеў - весьнік сьмерці; а мудры чалавек умілажальвае яго.
У ясным позірку цара - жыцьцё, і ўпадабаньне ягонае - як воблака з позьнім дажджом.
Здабыць мудрасьць намнога лепш за золата, і здабыць розум лепш за чыстае срэбра.
Шлях у праведных - унікаць зла; той ратуе душу сваю, хто зважае на шлях свой.
Пагібелі папярэднічае гонар, і падзеньню - пыха.
Лепей упакорвацца духам з лагоднымі, чым дзяліць здабычу з гардзеямі.
Хто вядзе справу разумна, той знойдзе дабро, а хто спадзяецца на Госпада, той шчасны.
Мудры сэрцам разумным назавецца, і салодкая мова дадасьць да навукі.
Розум таму, хто мае яго, - крыніца жыцьця, а вучонасьць дурных - дурнота.
Сэрца мудрага язык ягоны ўмудрае і памнажае веды ў вуснах ягоных.
Прыемная мова - сотавы мёд, салодкая душы і гойная касьцям.
Ёсьць шляхі, якія здаюцца чалавеку простымі, але канец іх - да сьмерці.
Працаўнік працуе на сябе, бо панукае яго рот ягоны.
Чалавек падступны намышляе благое, і на вуснах у яго нібы агонь палючы.
Чалавек хітры сее разлад, а нагаворшчык разлучае сяброў.
Чалавек зь нядобрымі намерамі разбэшчвае блізкага свайго і вядзе яго на дарогу благую;
прыплюшчвае вочы, каб прыдумаць падступства; закусваючы губы сабе, чыніць зладзейства.
Вянок славы - сівізна на дарозе праўды.
Доўгацярплівы лепшы за адважнага, і той, хто валодае сабою, лепшы за заваёўніка горада.
На падлогу кідаюць жэрабя, але ўвесь вырак ягоны - ад Госпада.