Кніга выслоўяў Саламонавых, разьдзел 29

Чалавек, які на дакараньне робіць цьвёрдым карак свой, раптоўна будзе зьнішчаны, і ня будзе аздараўленьня. Калі памнажаюцца праведнікі, радуецца народ, а калі пануе бязбожнік, народ стогне. Чалавек, які любіць мудрасьць, радуе бацьку свайго, а той, які сябруе з распусьніцамі, распускае маёмасьць. Валадар правасудзьдзем умацоўвае зямлю, а чалавек, які [любіць] дары, руйнуе яе. Чалавек, які лісьлівіць бліжняму свайму, стаўляе сетку нагам ягоным. У злачынстве ліхога чалавека пастка [для яго], а праведнік сьпявае і радуецца. Праведнік ведае справу ўбогіх, а бязбожнік і ня думае ведаць [яе]. Блюзьнеры ўзбураюць горад, а мудрыя ўтаймоўваюць гнеў. Мудры чалавек, судзячыся з неразумным, і злуецца, і сьмяецца, і ня мае спакою. Людзі крывавыя ненавідзяць беззаганнага, а правыя дбаюць пра душу ягоную. Дурань выяўляе ўвесь свой дух, а мудры затрымлівае яго на пазьней. Калі пан зважае на словы фальшывыя, тады бязбожныя ўсе, што служаць яму. Бядак і прыгнятальнік сустракаюцца, сьвятло вачам іх абодвух дае ГОСПАД. Валадар, які судзіць убогіх паводле праўды, умацуе свой пасад на вякі. Дубец і дакор даюць мудрасьць, а дзіцё, пакінутае [само сабе], — сорам для маці яго. Калі памнажаюцца бязбожнікі, памнажаюцца злачынствы, але праведнікі ўбачаць падзеньне іх. Карай сына твайго, і ён дасьць табе супачыць, і дасьць асалоду для душы тваёй. Без [прароцкага] відзежу народ неакелзаны, а хто захоўвае закон, той шчасьлівы. Словамі ня будзе настаўлены слуга, бо хоць зразумее, але ня дасьць адказу. Ці бачыў ты чалавека, хуткага на словы? На дурня большая надзея, чым на такога. Калі з маленства песьціць слугу свайго, урэшце, той станецца гаспадаром. Гняўлівы чалавек усчынае звадку, а раз’юшаны [ўчыняе] багата правінаў. Пыха чалавека прыніжае яго, а пакорлівы духам здабудзе славу. Хто супольнічае са злодзеем, ненавідзіць душу сваю, ён чуе праклёны, але не выяўляе [гэтага]. Страх перад чалавекам стаўляе пастку, а хто спадзяецца на ГОСПАДА, будзе ў бясьпецы. Шмат хто шукае аблічча пана, але ГОСПАД судзіць чалавека. Агіда для праведнікаў — чалавек беззаконны, а для бязбожніка агідны той, што [ідзе] простым шляхам.