Кніга Псальмаў, псальм 22 Псалтыр, пс 22
Кіраўніку хору: на лад “Ланя на сьвітаньні”. Псальм Давіда. Божа мой, Божа мой! Чаму Ты пакінуў мяне, аддаліўся ад збаўленьня майго, ад словаў стагнаньня майго? Божа мой! Я клічу ўдзень, і Ты не адказваеш, і ўначы, і не супакойваюся. Але Ты — Сьвяты, Ты сядзіш па-над хвалою Ізраіля! На Цябе спадзяваліся бацькі нашыя, спадзяваліся, і Ты выратоўваў іх. Да Цябе крычалі яны і былі збаўленыя; на Цябе спадзяваліся, і не былі асаромленыя. А я — чарвяк, а не чалавек, зьневажаны людзьмі і пагарджаны народам. Усе, што бачаць мяне, кпяць з мяне, крывячы вусны і ківаючы галовамі: “Ён усклаў [надзею] на ГОСПАДА! Дык няхай Ён выратуе яго, няхай вызваліць яго, калі яму спагадае!” Але Ты выцягнуў мяне з чэрава [маці], пры грудзях маці маёй даў мне спадзяваньне. На Цябе я пакінуты ад улоньня [маці]; ад чэрава маці маёй Ты — мой Бог! Не аддаляйся ад мяне, бо блізка бяда, бо няма дапамогі! Мяне абступілі дужыя быкі, бугаі Башанскія атачылі мяне. Яны разявілі ляпы свае на мяне, быццам леў, які [прагне] здабычы і рыкае. Я выліўся быццам вада, і разьдзяліліся ўсе косткі мае. Сталася сэрца маё як воск, растапілася ў нутры маім. Высахла як чарапок сіла мая, язык мой прыліп да паднябеньня майго, і ў пыл сьмерці Ты кідаеш мяне. Бо сабакі абступілі мяне, грамада злачынцаў атачыла мяне, яны прабілі рукі мае і стопы мае. Можна палічыць усе косткі мае. Яны глядзяць, на мяне ўглядаюцца. Яны падзялілі адзеньне маё між сабою і пра вопратку маю кідалі жэрабя. Але Ты, ГОСПАДЗЕ, не аддаляйся ад мяне! Моцнасьць мая, пасьпяшайся мне на ўспамогу! Выратуй ад мяча душу маю, з пашчы сабак адзіную маю. Збаў мяне з пашчы львінае, і з рагоў аднарога адкажы мне! Дык буду абвяшчаць імя Тваё братам маім, сярод грамады буду хваліць Цябе. Вы, якія баіцеся ГОСПАДА, хвалеце Яго! Усё насеньне Якуба, ушаноўвайце Яго, і бойся Яго, усё насеньне Ізраіля! Бо Ён не пагардзіў і ня брыдзіўся нэндзай прыгнечанага, і не схаваў аблічча Свайго ад яго, але пачуў яго, калі той галасіў да Яго. Пра Цябе хвала мая ў грамадзе вялікай; абяцаньне маё я споўню перад абліччам тых, што баяцца Яго. Будуць есьці ўцісканыя і насыцяцца; будуць хваліць ГОСПАДА тыя, што шукаюць Яго. Сэрца вашае будзе жыць вечна! Схамянуцца і зьвернуцца да ГОСПАДА ўсе канцы зямлі, і паклоняцца перад абліччам Тваім усе плямёны народаў. Бо ГОСПАДУ [належыць] валадараньне і панаваньне над народамі. Будуць есьці і паклоняцца [перад Ім] усе заможныя зямлі; упадуць перад абліччам Ягоным ўсе, што ў пыл зыходзяць і ня могуць захаваць пры жыцьці душу сваю. Насеньне [маё] будзе служыць Яму і будзе называцца Госпадавым у пакаленьні. Прыйдуць і будуць апавядаць народу, што мае нарадзіцца, праведнасьць Ягоную, бо Ён [такое] зрабіў.