Лепш бедны, які ходзіць у беззаганнасьці сваёй, чым крывадушны вуснамі сваімі, і да таго ж дурны. Таксама нядобра душы бяз ведаў, і хто сьпяшаецца нагамі [сваімі], згрэшыць. Неразумнасьць чалавека кры?віць шлях ягоны, але сэрца ягонае гневаецца на ГОСПАДА. Маёмасьць дадае шматлікіх сяброў, а ўбогага пакідае бліжні ягоны. Сьведка фальшывы не пазьбегне пакараньня, і хто дыхае няпраўдай, не ўратуецца. Шмат хто паніжаецца перад магнатам, і кожны — бліжні чалавеку, які [дае] падарункі. Усе браты беднага ненавідзяць яго, тым больш сябры ягоныя аддаляюцца ад яго; той бяжыць, каб паразмаўляць, але іх няма. Хто набывае розум, той любіць душу сваю, хто шукае разважлівасьці — знаходзіць дабро. Сьведка фальшывы не пазьбегне пакараньня, і хто дыхае няпраўдай, загіне. Не пасуе дурню раскоша, тым больш слузе мець уладу над князямі. Розум чалавека стрымлівае гнеў ягоны, і слава яго — у прабачэньні правінаў. Гнеў валадара — як ры?каньне ільва, а зычлівасьць ягоная — як раса на траве. Неразумны сын — загуба для бацькі, а сварлівая жонка — як няспыннае капаньне [праз дах]. Дом і маёмасьць — спадчына ад бацькоў, але разумная жонка — ад ГОСПАДА. Лянота кідае ў сон, і нядбайная душа будзе цярпець голад. Хто захоўвае прыказаньні — захоўвае душу сваю, хто не шануе шлях Яго — памрэ. Хто літуецца над убогім, той пазычае ГОСПАДУ, за дабрадзейства Ён аднагародзіць яму. Карай сына свайго, пакуль ёсьць надзея, і няхай не спрычы?ніцца да загубы яго душа твая. Зласьлівы няхай атрымае пакараньне, бо калі пашкадуеш яго, яшчэ больш павялічыш [кару]. Слухай парады і прыймай настаўленьне, каб стаўся ты мудрым пры канцы [дзён]. Шмат думак у сэрцы чалавека, але збудзецца намер ГОСПАДА. Пажаданая для чалавека міласэрнасьць ягоная, і бедны лепшы за чалавека хлусьлівага. Страх перад ГОСПАДАМ [вядзе] да жыцьця, і такі [чалавек] будзе жыць, і насыціцца, і зло не наведае яго. Гультай хавае руку сваю ў місе, але нават да вуснаў сваіх не падымае яе. Бі насьмешніка, і неразумны паразумнее, дакарай разумнага, і ён здабудзе веданьне. Руйнуе бацьку, выганяе маці сын, які прыносіць сорам і ганьбу. Перастань, сыне мой, слухаць настаўленьні, якія адводзяць ад словаў веданьня. Сьведка нягодны насьміхаецца над судом, і вусны бязбожнікаў глытаюць злачынства. Падрыхтаваныя прысуды для насьмешнікаў, а хвастаньне — на плечы дурняў.