Кніга выслоўяў Саламонавых, разьдзел 15 Выслоўі, раз 15
Лагодны адказ адхінае ярасьць, а слова абразьлівае выклікае гнеў. Язык мудрых прыносіць веды, а вусны неразумных выказваюць глупства. Вочы ГОСПАДА на кожным месцы, яны бачаць добрых і ліхіх. Здаровы язык — дрэва жыцьця, а зласьлівы — заламаньне духа. Неразумны грэбуе настаўленьнем бацькі, а хто зважае на дакараньні — разумнее. У доме праведніка шмат багацьця, а ў набытках бязбожніка — замяшаньне. Вусны мудрых сеюць веды, а сэрца бязглуздых не такое. Ахвяра бязбожнікаў — агіда для ГОСПАДА, а малітвы правых Яму даспадобы. Агіда для ГОСПАДА — шлях бязбожніка, а таго, хто імкнецца да праведнасьці, Ён любіць. Таму, хто ўхіляецца з дарогі, — строгая кара, і той, хто дакараньне ненавідзіць, — памрэ. Адхлань і пекла перад [вачыма] ГОСПАДА, а тым больш сэрцы сыноў чалавечых. Насьмешнік ня любіць таго, хто яго дакарае, і да мудрых ня пойдзе. Радаснае сэрца робіць аблічча вясёлым, а калі сэрца сумуе — дух разьбіты. Сэрца разумнае шукае веданьня, а вусны неразумных жывяцца дурнотаю. Усе дні прыгнечанага ліхія, а ў каго добра на сэрцы, у таго заўсёды бяседа. Лепш малое ў страху ГОСПАДАВЫМ, чым вялікія скарбы, а з імі трывога. Лепш крыху гародніны з любоўю, чым тлусты вол з нянавісьцю. Чалавек гняўлівы выклікае звадкі, а няскоры да гневу супакойвае спрэчку. Шлях гультая як жываплот з церня, а сьцежка правых — гладкая. Мудры сын — радасьць для бацькі, а дурны чалавек пагарджае маці сваёй. Дурасьць — радасьць для невука, а чалавек разумны ідзе простай дарогай. Бяз рады руйнуюцца намеры, а з мноствам дарадцаў яны зьдзяйсьняюцца. Радуецца чалавек з адказу вуснаў сваіх, і якое добрае слова адпаведнае. Сьцежка жыцьця ў разважлівага [вядзе] ўгару, каб пазьбегнуць адхлані, якая ў доле. ГОСПАД развальвае дом пыхліўцаў, а мяжу ўдавы Ён вызначае. Агіда для ГОСПАДА — думкі бязбожных, а прамовы чыстыя прыемныя [Яму]. Нішчыць свой дом сквапны да зыску, а хто ненавідзіць падарункі, будзе жыць. Сэрца праведніка разважае адказ, а вусны бязбожнікаў вымаўляюць ліхоту. ГОСПАД далёка ад бязбожнікаў, але малітвы праведных Ён чуе. Сьвятло вачэй радуе сэрца, і добрая вестка ўмацоўвае косьці. Вуха, якое слухае дакараньні жыцьця, будзе жыць сярод мудрых. Хто адкідае настаўленьне, грэбуе душою сваёю, а хто слухае дакараньняў, здабывае розум. Страх ГОСПАДАЎ навучае мудрасьці, і ўпакораньне папераджае славу.