Кніга выслоўяў Саламонавых, разьдзел 27 Выслоўі, раз 27
Не хваліся заўтрашнім днём, бо ня ведаеш, што гэты дзень народзіць. Няхай іншы хваліць цябе, а ня вусны твае, нехта чужы, а ня губы твае. Камень цяжкі і пясок важкі, але гнеў неразумнага цяжэйшы за іх абодвух. Нястрымны гнеў і бязьлітасная ярасьць, але хто ўстаіць перад зайздрасьцю? Лепш адкрытае дакараньне, чым схаваная любоў. Раны ад таго, хто любіць, [выказваюць] вернасьць, але шматлікія пацалункі ненавісьніка. Душа насычаная топчацца па мёдзе, а душы галоднай усё горкае салодкае. Як птушка, што пакінула гняздо сваё, так чалавек, які пакідае месца сваё. Алей і кадзіла радуюць сэрца, а салодкасьць бліжняга — у парадзе ад душы. Не пакідай бліжняга твайго і бліжняга бацькі твайго, і ў дом брата твайго не хадзі ў дзень няшчасьця твайго, бо лепш сусед блізка, чым брат далёка. Будзь мудры, сыне мой, і ўзрадуй сэрца маё, каб мог я адказаць таму, хто зьневажае мяне. Разумны бачыць зло і хаваецца, а неразумныя ідуць і будуць пакараныя. Забяры адзеньне яго, бо ён паручы?ўся за чужога, і за чужынца вазьмі заклад ад яго. Таму, хто рана раніцаю гучным голасам дабраслаўляе бліжняга свайго, палічаць гэта за праклён. Няспыннае капаньне [праз дах] у дажджлівы дзень і сварлівая жонка — аднолькавыя. Хто [спрабуе] схаваць яе, хавае вецер і пахкі алей у правай руцэ сваёй, які выдае сябе. Жалеза жалезам вострыцца, а чалавек вострыць аблічча бліжняга свайго. Хто даглядае дрэва фігавае, будзе есьці плады яго, а хто пільнуецца гаспадара свайго, будзе ў пашане. Як у вадзе аблічча да аблічча, так сэрца чалавека — да чалавека. Адхлань і пекла ненасытныя, і вочы чалавека ненасытныя. Літавальны гаршчок для срэбра і горан для золата, а для чалавека — вусны, якія хваляць яго. Хоць будзеш таўчы неразумнага таўкачом паміж зерня ў ступе, дурнота ягоная не адыйдзе ад яго. Ведай добра авечак тваіх, зьвяртай сваё сэрца да статкаў тваіх, бо багацьце ня вечнае, і ці ж дыядэма [перадаецца] з пакаленьня ў пакаленьне? Вырастае трава, і зьяўляецца зеляніна, і зьбіраюць сена з гораў. Ягняты — на вопратку табе, і казлы — плата за поле. І досыць казінага малака на ежу табе, і на ежу дому твайму, і на жыцьцё для служак тваіх.