Успомні, Госпадзе, што над намі зьдзейсьнілася; паглядзі, падзівіся на паганьбеньне нашае:

спадчына нашая перайшла да чужых, дамы нашыя - да іншапляменцаў;

Мы асірацелі, бяз бацькі; маці нашыя - аўдавелі.

Ваду сваю п'ем за срэбра, дровы нашыя нам за грошы даюць.

Нас паганяюць у карак, мы працуем - і ня маем спачыну.

Працягваем руку да Егіпцянаў, да Асірыянаў, каб наесьціся хлеба.

Бацькі нашыя грэшнікі: іх больш няма, а мы кару нясем за беззаконьні іхнія.

Рабы пануюць над намі, і няма каму выбавіць з-пад рукі іхняй.

Свой хлеб здабываем з пагрозай жыцьцю ад меча.

Счарнела, як печ, нашая скура ад пякучага голаду

Жанок на Сіёне няславяць, дзяўчат - у гарадах Юдэйскіх.

Князі павешаны рукамі іхнімі, абліччы старцаў не ўшанаваны.

Юнакоў бяруць да жорнаў, і падлеткі падаюць пад ношкамі дроў.

Старцы не сядзяць больш каля варотаў; хлапцы не сьпяваюць.

Аціхла радасьць сэрца нашага: карагоды нашыя ў енк абярнуліся.

Упаў вянок з галавы нашай; гора нам, што мы зграшылі!

Ад гэтага вось зьнемаглося нашае сэрца; ад гэтага нашыя вочы зацьміліся.

Ад таго, што апусьцела гара Сіён, лісы ходзяць па ёй.

Ты, Госпадзе, жывеш вечна; трон твой - род у род.

Дзеля чаго зусім забываеш нас, пакідаеш на доўгі час?

Навярні нас да Цябе, Госпадзе, і мы навернемся; абнаві дні нашыя, як спрадвеку было.

Няўжо ты зусім адкінуў нас, прагневаўся на нас бязь меры?