І ў адказ Ісус зноў прамовіў да іх у прытчах, кажучы:

падобнае Царства Нябеснае на чалавека-цара, які справіў вясельле сыну свайму

і паслаў рабоў сваіх клікаць запрошаных на вясельле; і не хацелі прыйсьці.

Зноў паслаў іншых рабоў, сказаўшы: скажэце запрошаным: «вось я прыгатаваў абед мой, цяляты мае і што ўкормлена, заколата, і ўсё гатова; прыходзьце на вясельле».

Але яны, ня даўшы ўвагі, пайшлі, хто на поле сваё, а хто да гандлю свайго.

Астатнія ж, схапіўшы рабоў ягоных, зьняважылі і забілі іх.

І пачуўшы, цар той угневаўся, і, паслаўшы войскі свае, вынішчыў забойцаў тых і горад іхні спаліў.

Тады кажа ён рабам сваім: вясельле гатова, а запрошаныя ня былі вартыя.

Дык вось, ідзеце на ростані і ўсіх, каго спаткаеце, клічце на вясельле.

І рабы тыя, выйшаўшы на дарогі, сабралі ўсіх, каго толькі знайшлі, і благіх і добрых; і напоўнілася вясельле бяседнікамі.

Цар, увайшоўшы паглядзець на бяседнікаў, убачыў там чалавека, апранутага не ў вясельныя строі,

і кажа яму: дружа! як ты ўвайшоў сюды не ў вясельных строях? А той маўчаў.

Тады сказаў цар слугам: зьвязаўшы яму рукі і ногі, вазьмеце яго і выкіньце ў цемру вонкавую: там будзе плач і скрыгат зубоў;

бо шмат пакліканых, ды мала выбраных.

Тады фарысэі пайшлі і дамаўляліся, як падлавіць Яго на слове.

І пасылаюць да Яго вучняў сваіх зь ірадыянамі, кажучы: Настаўнік! мы ведаем, што Ты справядлівы, і шляху Божаму праўдзіва вучыш, і не стараешся дагадзіць каму-небудзь, бо не глядзіш на абліччы;

дык вось скажы нам: як Табе здаецца? ці дазваляецца даваць падатак кесару, ці не?

Але Ісус, убачыўшы зламыснасьць іхнюю, сказаў: што спакушаеце Мяне, крывадушнікі?

пакажэце Мне манету, якою плаціцца падатак. Яны прынесьлі Яму дынар.

І кажа ім: чыя гэта выява і надпіс?

І кажуць Яму: кесаравы. Тады кажа ім: дык аддавайце кесарава кесару, а Божае Богу.

Пачуўшы гэта, яны зьдзівіліся і пакінуўшы Яго, пайшлі.

У той дзень падступіліся да Яго садукеі, якія кажуць, што няма ўваскрэсеньня, і спыталіся ў Яго:

Настаўнік! Майсей сказаў: «калі хто памрэ, ня маючы дзяцей, хай возьме брат ягоны жонку ягоную і адродзіць семя брату свайму».

Было ў нас сем братоў: першы, ажаніўшыся, памёр і, ня маючы дзяцей, пакінуў жонку сваю брату свайму;

гэтак сама і другі, і трэйці, нават да сёмага;

а пасьля ўсіх памерла і жонка.

Дык вось, ва ўваскрэсеньні, катораму зь сямёх будзе яна за жонку? бо ўсе мелі яе?

Ісус сказаў ім у адказ: памыляецеся, ня ведаючы Пісаньняў, ні сілы Божай;

бо ва ўваскрэсеньні ні жэняцца, ні выходзяць замуж, а жывуць, як анёлы Божыя на нябёсах.

А пра ўваскрэсеньне мёртвых ці ня чыталі вы сказанага вам Богам:

«Я Бог Абрагама, і Бог Ісаака, і Бог Якава»? Бог ня ёсьць Бог мёртвых, а жывых».

І пачуўшы, люд зьдзіўляўся з вучэньня Ягонага.

А фарысэі, пачуўшы, што Ён прывёў садукеяў у маўчаньне, сабраліся разам.

І спытаўся адзін зь іх, законьнік, спакушаючы Яго і кажучы:

Настаўнік! якая запаведзь найбольшая ў законе?

Ісус жа сказаў яму: «палюбі Госпада Бога твайго ўсім сэрцам тваім, і ўсёю душою тваёю, і ўсім разуменьнем тваім»;

гэта найбольшая і першая запаведзь;

а другая падобная да яе: «палюбі блізкага твайго, як самога сябе»;

на гэтых дзьвюх запаведзях грунтуецца ўвесь закон і прарокі.

Калі ж сабраліся фарысэі, спытаўся ў іх Ісус:

што вы думаеце пра Хрыста? чый Ён сын? Кажуць Яму: Давідаў.

Кажа ім: як жа Давід, з натхненьня, Госпадам Яго называе, калі кажа:

«Сказаў Гасподзь Госпаду майму: сядзі праваруч ад Мяне, пакуль пакладу ворагаў Тваіх у падножжа ног Тваіх»?

Дык вось, калі Давід называе Яго Госпадам, як жа Ён сын яму?

І ніхто ня мог адказаць Яму ні слова; і не адважваўся ўжо ніхто з таго дня дапытвацца ў Яго.