Псальма Давідава пра стварэньне сьвету.

Дабраславі, душа мая, Госпада! Госпадзе, Божа мой! Ты дзівосна вялікі. Ты ўбраны ў славу і ў веліч,

Ты ўбіраешся ў сьвятло, як у шаты, прасьціраеш нябёсы, як заслону,

ладзіш над водамі вышынныя харомы Твае, робіш хмары Твае калясьніцаю, крочыш на крылах ветру.

Ты творыш анёлаў Тваіх з духаў, слуг Тваіх - з вагню палымянага.

Ты паставіў зямлю на цьвёрдых асновах: не пахісьнецца яна векавечна.

Безданьню, як вопраткаю, накрыў Ты яе; на горах воды стаяць.

Ад пагрозы Тваёй уцякаюць яны, ад голасу грому Твайго пабеглі яны;

узыходзяць на горы, сыходзяць у даліны, на месца, якое Ты ім назначыў.

Ты паклаў мяжу, якой не пяройдуць, і ня вернуцца зямлю пакрыць.

Ты паслаў крыніцы ў даліны; паміж гор цякуць воды,

пояць усіх зьвяроў польных; дзікія аслы спатольваюць смагу сваю.

Каля іх жывуць птушкі нябесныя, з гольля падаюць галасы.

Ты напойваеш горы з вышыняў Тваіх, плёнам дзеяў Тваіх зямля насычаецца.

Ты росьціш быдлу траву, і зеляніну на спажытак чалавеку, каб ежу зь зямлі здабываў,

і віно, якое вяселіць сэрца чалавеку, і алей, ад якога блішчыць твар ягоны, і хлеб, які мацуе сэрца чалавеку.

Насычаюцца дрэвы Госпада, кедры Ліванскія, якія Ён пасадзіў;

на іх гняздуюцца птушкі: яліны - пад гняздо буслам,

высокія горы - сарнам; каменныя скалы - сховы зайцам.

Ён стварыў месяц на азначэньне часу; сонца ведае свой захад.

Ты прасьціраеш цемру, і бывае ноч: уначы бадзяюцца ўсе лясныя зьвяры;

ільвы, якія рыкаюць па здабычы і просяць у Бога ежы сабе.

Устае сонца, і яны зьбіраюцца і кладуцца ў свае логвішчы;

выходзіць чалавек на дзеі свае і на працу сваю да вечара.

Як многа дзеяў Тваіх, Госпадзе! Усё стварыў Ты мудра; зямля поўная твораў Тваіх.

Гэта мора - вялікае і шырокае: там паўзуны, якім ліку няма, жывёлы малыя і вялікія;

там плаваюць караблі, там гэты левіяфан, якога Ты стварыў гуляць у ім.

Усе яны ад Цябе чакаюць, каб Ты даў ім ежу сваечасова.

Даеш ім - прымаюць; адкрываеш далоню Тваю - насычаюцца дабром;

схаваеш аблічча Тваё - палохаюцца; забіраеш у іх дух - паміраюць, і ў пыл свой вяртаюцца;

пашлеш дух Твой - ствараюцца, і Ты абнаўляеш улоньне зямлі.

Хай будзе Госпаду слава навечна; хай радуецца Гасподзь дзеямі Сваімі.

Паглядзіць на зямлю, і яна трасецца; дакранецца да гор, і дымяцца.

Буду сьпяваць Госпаду ўсё жыцьцё маё, буду сьпяваць Богу майму, пакуль я ёсьць.

Хай Яму паспрыяе песьня мая; буду радавацца ў Госпадзе.

Хай зьнікнуць грэшнікі зь зямлі, і бязбожных хай болей ня будзе. Дабраславі, душа мая, Госпада! Алілуя!