Псальма Давідава. Навошта бунтуюць народы, і намышляюць плямёны марнае?

Паўстаюць зямныя цары, і ўмаўляюцца разам князі супраць Госпада і супраць Памазанца Ягонага:

«Парвёмце ж іхнія кайданы і скінем зь сябе іхнія аковы».

Той, Хто ў нябёсах жыве, пасьмяецца, Гасподзь паганьбіць іх.

Тады Ён у гневе Сваім скажа ім, і лютасьцю Сваёй іх настрашыць;

«Я памазаў Цара Майго над Сіёнам, сьвятою гарою Маёю.

Я абвяшчу пастанову: Гасподзь сказаў Мне: «Ты Сын Мой; Я сёньня Цябе спарадзіў;

прасі ў Мяне, і дам народы ў спадчыну Табе, і ўладаньні Твае - аж па край зямлі!

Ты паб'еш іх жалезным жазлом, патаўчэш іх, як посуд ганчарны».

Дык вось - урымсьціцеся, цары; навучэцеся, судзьдзі зямныя,

служэце Госпаду богабаязна, і радуйцеся з трымценьнем.

Ушануйце Сына, каб Ён не загневаўся, і каб не загінуць вам у дарозе вашай, бо гнеў Ягоны загарыцца неўзабаве. Шчасныя ўсе, хто на Яго спадзяецца.