Кіроўцу хору. На золку. Псальма Давідава.

Божа мой! Божа мой! нашто Ты пакінуў мяне? Далёкія словы крыку майго ад ратунку майго.

Божа мой! я клічу ўдзень - і Ты не аказваешся, уначы - і няма мне супакаеньня.

Але Ты, Сьвяты, жывеш сярод пахвалаў Ізраіля.

На Цябе спадзяваліся нашы бацькі; спадзяваліся, і Ты вызваляў іх,

да Цябе заклікалі яны, і былі ратаваныя; на Цябе спадзяваліся, і ня былі пасаромленыя.

А я чарвяк, а не чалавек, зьнявага ў людзей і пагарда ў народзе.

Усе, хто бачыць мяне, клянуць мяне; кажуць вуснамі, галавою ківаюць:

«ён спадзяваўся на Госпада; хай вызваліць яго, хай уратуе, калі ён даспадобы Яму».

Але Ты вывеў мяне з улоньня матчынага; уклаў у мяне надзею каля грудзей маці маёй.

Табе я даручаны ад нараджэньня; ад улоньня маці маёй Ты - мой Бог.

Не адыходзь ад мяне, бо блізіцца скруха, а памочніка няма.

Многа цялят абступілі мяне, тлустыя Васанскія акружылі мяне;

разьзявілі пашчу сваю на мяне, як леў, які прагне здабычы і рыкае.

Я разьліўся, нібы вада; усе косткі мае рассыпаліся; сэрца маё, быццам воск, зрабілася, растала ў нутрыне маёй.

Моц мая высахла, як чарапок; язык мой прыліп да гартані маёй, і Ты зьвёў мяне ў пыл сьмяротны.

Бо сабакі мяне атачылі, хэўра злыдняў мяне абступіла, прабілі рукі мае і ногі мае;

можна было палічыць усе косткі мае, а яны дзівяцца, робяць зь мяне відовішча,

дзеляць рызы мае між сабою; і за адзежу маю кідаюць жэрабя.

Але Ты, Госпадзе, не адыходзь ад мяне; сіла мая! пасьпяшайся мне на дапамогу;

душу маю аслані ад меча і ад сабак самотную маю;

уратуй мяне ад ільвінае пашчы і ад рагоў аднарогаў, пачуўшы, выратуй мяне.

Буду абвяшчаць імя Тваё братам маім, славіць буду Цябе на сходзе.

Вы, што баіцеся Госпада! Усхвалеце Яго. Увесь род Якаваў! праславі Яго. Хай баіцца Яго ўвесь род Ізраілеў!

Бо Ён не пагрэбаваў скрухаю спрагненага і не адцураўся яе, і ня ўхіліў ад яго аблічча Свайго, а пачуў яго, калі той паклікаў Яго.

Табе хвала мая на сходзе вялікім; спраўджу свае абяцаньні перад тымі, хто баіцца Яго.

Хай ядуць бедныя і насычаюцца; хай уславяць Госпада тыя, што шукаюць Яго; хай жывуць сэрцы вашыя векапомна!

Схамянуцца і да Госпада вернуцца ўсе канцы зямлі, і схіляцца прад Табою ўсе плямёны язычнікаў,

бо Гасподняе ёсьць царства, і Ён - Уладар над народамі.

Будуць есьці і пакланяцца ўсе сытыя на зямлі; схіляцца прад Ім усе, што сыходзяць у тло і ня могуць захаваць жыцьця свайго.

І нашчадкі служыцьмуць Яму, і будуць звацца Гасподнімі вечна,

прыйдуць і абвяшчацьмуць праўду Ягоную людзям, якія народзяцца, якіх стварыў Гасподзь.