Хіба вы ня ведаеце, браты, - бо кажу тым, хто абазнаны ў законе, - што закон мае ўладу над чалавекам, пакуль чалавек жывы?

Замужняя жанчына прывязана законам да жывога мужа; а калі памрэ муж, яна вызваляецца ад закона замужжа.

А таму, калі пры жывым мужы яна выйдзе за другога, будзе называцца пералюбніцаю; а калі памрэ муж, яна вольная ад закона і ня будзе пералюбніцаю, як выйдзе за другога мужа.

Гэтак і вы, браты мае, памерлі для закона Целам Хрыстовым, каб належаць Іншаму, Уваскрэсламу зь мёртвых, каб прынесьлі мы плод Богу.

Бо, калі мы жылі целам, тады шалы грахоўныя, што выяўляюцца праз закон, дзейнічалі ў чэлесах нашых, каб прыносіць плод сьмерці;

а цяпер, памершы для закона, якім былі зьвязаныя мы вызваліліся зь яго, каб служыць (Богу) на абнаўленьне ў духу, а не паводле старой літары.

Што ж скажам? няўжо ад закона грэх? Зусім не; але я ня інакш спазнаў грэх, як праз закон, бо я не разумеў бы і жаданьня, калі б закон не ўказаў: не пажадай.

Але грэх, узяўшы прычыну з запаведзі, абудзіў ува мне розныя жаданьні; бо без закона грэх мёртвы.

Я жыў калісьці без закона; але калі прыйшла запаведзь, дык грэх ажыў,

а я памёр; і такім чынам запаведзь на жыцьцё паслужылася мне на сьмерць,

бо грэх, узяўшы прычыну з запаведзі, увёў мяне ў спакусу і забіў ёю.

Таму закон сьвяты, і запаведзь сьвятая і праведная і добрая.

Дык вось, няўжо добрае зрабілася мне сьмертаносным? Зусім не; але грэх, які выявіўся грэхам, бо праз добрае нясе мне сьмерць, так што грэх робіцца занадта грэшным праз запаведзь.

Бо мы ведаем, што закон - духоўны, а я плоцкі, прададзены грэху.

Бо не разумею, што раблю; таму што ня тое раблю, што хачу, а што ненавіджу, тое раблю.

А калі раблю тое, чаго не хачу, дык згаджаюся з законам, што ён добры,

а таму ўжо ня я раблю тое, а грэх, які жыве ўва мне.

Бо ведаю, што ня жыве ўва мне, гэта значыцца, у плоці маёй, добрае; бо жадаць дабра я магу, а рабіць яго - не.

Добрага, якога хачу, не раблю, а ліхое, якога не хачу, раблю.

А калі раблю тое, чаго не хачу, дык ужо ня я раблю тое, а грэх, які жыве ўва мне.

Дык вось, я знаходжу закон: што, калі хачу рабіць добрае, ува мне сядзіць благое;

бо ва ўнутраным чалавеку я маю задавальненьне ад закона Божага,

а ў чэлесах маіх бачу іншы закон, які ваюе супроць закона розуму майго і робіць мяне палонным закона грахоўнага, які ў чэлесах маіх.

Няшчасны я чалавек! хто вызваліць мяне ад гэтага цела сьмерці?

Дзякую Богу (майму) празь Ісуса Хрыста, Госпада нашага. Дык вось, сам я служу розумам закону Божаму, а плоцьцю - закону грахоў.