Паведамляю вам, браты, Эвангельле, якое я дабравесьціў вам, і якое вы прынялі, і ў якім стаіцё, і праз якое збаўляецеся, калі будзеце трымацца таго слова, якое я дабравесьціў вам, калі толькі не надарма паверылі. Бо я найперш перадаў вам тое, што і сам прыняў, што Хрыстос памёр за грахі нашыя паводле Пісаньняў, і што Ён быў пахаваны і ўваскрос на трэці дзень, паводле Пісаньняў, і што Ён зьявіўся Кіфе, а пасьля — Дванаццаці, пасьля зьявіўся больш чым пяцістам братам за раз, з якіх многія дагэтуль жывуць, а некаторыя паўміралі; пасьля зьявіўся Якубу, пасьля — усім апосталам, а апошняму з усіх зьявіўся і мне, быццам неданоску. Бо я — найменшы з апосталаў, які ня варты называцца апосталам, бо я перасьледаваў царкву Божую, але з ласкі Бога ёсьць тым, кім ёсьць, і ласка Ягоная ў-ва мне не была дарэмнай, але я больш за іх усіх працаваў; дый ня я, але ласка Божая, якая са мною. Дык ці я, ці яны, мы гэтак абвяшчаем, і вы гэтак паверылі. А калі пра Хрыста абвяшчаецца, што Ён уваскрос з мёртвых, як некаторыя з вас кажуць, што няма ўваскрасеньня мёртвых? Калі няма ўваскрасеньня мёртвых, дык і Хрыстос не ўваскрос; а калі Хрыстос не ўваскрос, тады дарэмнае і абвяшчэньне нашае, дарэмная і вера вашая. А нас знайшлі б фальшывымі сьведкамі Божымі, бо мы сьведчылі пра Бога, што Ён уваскрасіў Хрыста, Якога не ўваскрашаў, калі мёртвыя не ўваскрасаюць. Бо калі мёртвыя не ўваскрасаюць, дык і Хрыстос не ўваскрос; а калі Хрыстос не ўваскрос, дык вера вашая марная, вы яшчэ ў грахах вашых. Таму і тыя, якія памерлі ў Хрысьце, загінулі. Калі мы толькі ў гэтым жыцьці спадзяемся на Хрыста, мы найбольш жалю годныя з усіх людзей. Але цяпер Хрыстос уваскрос з мёртвых, стаўся Першынцам сярод памёршых. Бо як праз чалавека сьмерць, гэтак праз чалавека і ўваскрасеньне мёртвых. Бо як у Адаме ўсе паміраюць, гэтак у Хрысьце ўсе ажывуць, але кожны — у сваім парадку: Першынец — Хрыстос, пасьля — Хрыстовыя ў прыйсьце Ягонае, а пасьля — канец, калі Ён перадасьць Валадарства Богу і Айцу, калі зьнішчыць усякае начальства, і ўсякую ўладу і сілу, бо Яму належыць валадарыць, пакуль пакладзе ўсіх ворагаў пад ногі Свае. Апошні вораг будзе зьнішчаны — сьмерць, бо ўсё падпарадкаваў пад ногі Яго. А калі сказана, што ўсё падпарадкавана, зразумела, што акрамя Таго, Які падпарадкаваў Яму ўсё. А калі ўсё будзе падпарадкавана Яму, тады і Сам Сын падпарадкуецца Таму, Які падпарадкаваў Яму ўсё, каб быў Бог усё ў-ва ўсім. Іначай, што будуць рабіць тыя, якія хрысьцяцца дзеля мёртвых? Калі мёртвыя зусім не ўваскрасаюць, навошта хрысьціцца дзеля мёртвых? Навошта і мы ўсякую гадзіну ў небясьпецы? Я штодня паміраю, сцьвяржае гэта пахвала вашая, якую маю ў Хрысьце Ісусе, Госпадзе нашым. Калі б я па-чалавечаму змагаўся са зьвярамі ў Эфэсе, якая мне карысьць, калі мёртвыя не ўваскрасаюць? «Будзем есьці і піць, бо заўтра памром!» Не падманвайце сябе: благія таварыствы псуюць добрыя звычаі. Працьверазіцеся на праведнасьць і не грашыце; бо некаторыя [з вас] ня ведаюць Бога, на сорам вам кажу. Але скажа нехта: “Як уваскрэснуць мёртвыя? Ды ў якім целе прыйдуць?” Неразумны! Тое, што ты сееш, не ажыве, калі не памрэ. І тое, што сееш, сееш ня цела, якое будзе, але голае зерне, можа, пшанічнае, ці якое іншае, а Бог дае яму цела, як хоча, і кожнаму насеньню — сваё цела. Ня ўсякае цела такое самае цела, але адно цела ў людзей, а іншае цела ў жывёлаў, іншае ў рыбаў, іншае ў птушак. І [ёсьць] целы нябесныя, і целы зямныя; але адна слава нябесных, а другая — зямных, іншая слава сонца, і іншая слава месяца, і іншая слава зорак, бо зорка ад зоркі розьніцца ў славе. Гэтак і ўваскрасеньне мёртвых: сеецца ў сапсутасьці, уваскрашаецца ў незьнішчальнасьці; сеецца ў ганьбе, уваскрашаецца ў славе; сеецца ў нядужасьці, уваскрашаецца ў моцы; сеецца цела душэўнае, уваскрашаецца цела духоўнае. Ёсьць цела душэўнае, і ёсьць цела духоўнае. Гэтак і напісана: «Стаўся першы чалавек Адам душою жывою», а апошні Адам — дух, які ажыўляе. Але спачатку не духоўнае, але душэўнае; духоўнае пасьля. Першы чалавек — з зямлі, зямны; другі Чалавек — Госпад з неба. Які зямны, гэтакія і зямныя; і які Нябесны, гэтакія і нябесныя. І як мы насілі вобраз зямнога, будзем насіць і вобраз Нябеснага. А тое скажу, браты, што ня могуць цела і кроў успадкаеміць Валадарства Божага, і сапсутасьць не ўспадкаеміць незьнішчальнасьці. Вось, кажу вам тайну: ня ўсе мы памром, але ўсе пераменімся, у адзін момант, у імгненьне вока, пры апошняй трубе; бо затрубіць, і мёртвыя ўваскрэснуць незьнішчальнымі, і мы пераменімся. Бо зьнішчальнае гэтае мусіць апрануцца ў незьнішчальнасьць, і сьмяротнае гэтае — апрануцца ў несьмяротнасьць. А калі зьнішчальнае гэтае апранецца ў незьнішчальнасьць, і сьмяротнае гэтае апранецца ў несьмяротнасьць, тады станецца напісанае слова: «Паглынутая сьмерць перамогаю». «Сьмерць, дзе тваё джала? Пекла, дзе твая перамога?» Джала сьмерці — грэх, а сіла грэху — закон. Падзяка ж Богу, Які даў нам перамогу праз Госпада нашага Ісуса Хрыста! Так што, браты мае ўлюбёныя, будзьце непарушныя, непахісныя, у справе Госпадавай мейце рупнасьць заўсёды, ведаючы, што праца вашая не дарэмная перад Госпадам.