Мёртвая муха робіць сьмярдзючым алей, і вылівае яго знаўца пахнідлаў. Больш важыць малое глупства, чым мудрасьць і слава. Сэрца мудрага [зьвяртаецца] ў правы бок, а сэрца дурня — у левы. Нават калi дурны iдзе дарогаю, яму не хапае розуму, і ён пакажа усiм, што дурны. Калi гнеў вялікага пана ўзьнімецца супраць цябе, заставайся на месцы сваім, бо цьвярозыя паводзіны залагоджваюць вялікія правіны. Ёсьць ліха, якое я бачыў пад сонцам, нібыта памылка, якая выходзіць ад аблічча ўладара: дурань пастаўлены на высокасьці вялікай, а багатыя сядзяць нiзка. Бачыў я слугаў на конях, і князёў, якія як слугі, ідуць па зямлі. Хто капае яму, той упадзе ў яе, а таго, хто ломiць агароджу, укусiць зьмяя. Хто перасоўвае камянi, можа скалечыцца iмi, і хто коле дровы, можа быць у небясьпецы ад іх. Калi ступiцца жалезная [сякера] і лязо яе не навострана, трэба больш прыкладаць сілы, але больш карысьці будзе скарыстацца мудрасьцю. Калi ўкусiць зьмяя незагавораная, няма ўжо карысьці ад таго, хто ўмеее загаворваць. Словы вуснаў мудрага — прыемнасьць, але вусны дурня губяць яго самога. Пачатак словаў вуснаў ягоных — глупота, а канец [прамовы] вуснаў ягоных – ліхое шаленства. Бязглузды памнажае словы, хоць ня ведае чалавек, што будзе потым, i што пасьля яго станецца, хто распавядзе яму? Праца дурняў стамляе iх, бо ня ведае ён [нават], як дайсьцi ў горад. Гора табе, зямля, калі валадар твой — юнак, i калi твае князi ад раніцы ядуць. Шчасьлiвая зямля, калі валадар — сын шляхетных, калі князi ядуць у час [адпаведны] для спасіленьня, а не каб нажэрціся. Дзе лянота, там правісае столь, і дзе апушчаны рукi, там працякае дом. Дзеля забавы ладзяць банкет, і вiно разьвесяляе жыцьцё, а срэбра адказвае за ўсё. Нават у думцы сваёй не кляні валадара, і ў спальнi сваёй не кляні багатага, бо птушкi нябесныя занясуць голас твой, i тыя, што маюць крылы, распавядуцт слова.