Павал, вязень Ісуса Хрыста, і Цімафей, брат, — Філімону, улюбёнаму і супрацоўніку нашаму, і ўлюбёнай Апфіі, і Архіпу, таварышу нашаму ў барацьбе, і хатняй царкве тваёй: ласка вам і супакой ад Бога Айца нашага і Госпада Ісуса Хрыста. Дзякую Богу майму, заўсёды ўзгадваючы пра цябе ў малітвах маіх, чуючы пра любоў тваю і веру, якую маеш да Госпада Ісуса і да ўсіх сьвятых, каб супольнасьць веры тваёй была дзейснай у пазнаньні ўсякага дабра, якое ў вас у Хрысьце Ісусе. Бо вялікую маем ласку і пацяшэньне ў любові тваёй, бо праз цябе, браце, супачылі ўнутранасьці сьвятых. Дзеля гэтага, маючы вялікую ў Хрысьце адвагу загадваць табе, што прыстойна [рабіць], лепш праз любоў прашу, ня хто іншы, як Павал, староста, а цяпер і вязень Ісуса Хрыста. Прашу цябе адносна дзіцяці майго Анісіма, якога я нарадзіў у путах маіх, што быў некалі некарысны для цябе, а цяпер патрэбны табе і мне. Яго я паслаў, а ты яго, як маё нутро, прыймі. Хацеў я яго пры сабе трымаць, каб ён замест цябе паслужыў мне ў путах за Эвангельле, але без твае згоды нічога не хацеў зрабіць, каб дабро тваё не з прынукі было, а з добрае волі. Бо можа ён дзеля таго на гадзіну адыйшоў, каб ты атрымаў яго назаўсёды, ужо не як слугу, але вышэй за слугу, як брата ўлюбёнага, асабліва для мяне, а тым больш для цябе — і паводле цела, і ў Госпадзе. Дык калі маеш мяне за супольніка, прыймі яго, як мяне. А калі ён чым скрыўдзіў цябе або вінен, лічы гэтае на мне. Я, Павал, напісаў маёю рукою: «Я аддам»; каб не казаць табе, што ты і самім сабою мне вінны. Гэтак, браце, дай мне скарыстацца ад цябе ў Госпадзе; супакой маё нутро ў Госпадзе. Перакананы ў паслухмянасьці тваёй, я напісаў да цябе, ведаючы, што ты зробіш і больш, чым кажу. А таксама падрыхтуй для мяне гасподу, бо спадзяюся, што праз малітвы вашыя буду вам падараваны. Вітае цябе Эпафрас, вязень разам са мною ў Хрысьце Ісусе, Марк, Арыстарх, Дэмас, Лука, супрацоўнікі мае. Ласка Госпада нашага Ісуса Хрыста з духам вашым. Амэн.