Прыповесьці Салямона, сына Давіда, валадара Ізраіля, каб спазнаць мудрасьць і настаўленьне, зразумець словы розуму, каб атрымаць настаўленьні ў разважлівасьці, праведнасьці, судзе і справядлівасьці. каб неразумным даць разумнасьць, юнаку — веды і разважлівасьць. Мудры няхай слухае і павялічвае веды, а разумны няхай прыдбае мудрыя думкі, каб зразумець выслоўе і прыповесьць, словы мудрых і загадкі іхнія. Страх перад ГОСПАДАМ — пачатак веданьня. Неразумныя пагарджаюць мудрасьцю і настаўленьнем. Сыне мой, паслухай перасьцярогаў бацькі свайго і не адкідай павучаньняў маці сваёй, бо яны — прывабны вянок на галаве тваёй і каштоўныя каралі на шыі тваёй. Сыне мой, калі б цябе намаўлялі грэшнікі, не далучайся да іх. Калі яны скажуць: «Хадзем з намі! Зробім засаду дзеля праліцьця крыві; наставім без прычыны пастку на нявіннага; праглынем іх жыўцом, як пекла, і цалкам, як тых, што зыходзяць у магілу; знойдзем усялякія каштоўнасьці, напоўнім дамы свае здабычаю. Жэрабя сваё кідай разам з намі, няхай адзін мех будзе для нас усіх». Сыне мой, не хадзі з імі, устрымай нагу сваю ад сьцежкі іхняй, бо ногі іхнія бягуць да злачынства і сьпяшаюцца на праліцьцё крыві. Бо надарэмна настаўляецца сетка на вачах усяго птаства. А яны цікуюць на ўласную кроў, робяць засаду супраць душы? сваёй. Такія вось сьцежкі кожнага, хто прагне чужога даброцьця; яно забірае душу таго, хто завалодае ім. Мудрасьць гукае на вуліцах, на плошчах узьнімае голас свой, на скрыжаваньнях шумлівых дарог кліча, у брамах гарадзкіх гучаць яе словы: «Дакуль, неразумныя, будзеце любіць неразумнасьць; дакуль, насьмешнікі, будзеце захапляцца насьмешкамі сваімі, а невукі — пагарджаць веданьнем? Зьвярніцеся да настаўленьня майго, і я выльлю на вас духа майго, і абвяшчу вам словы мае. Вось жа я клікала, але вы адмаўляліся, працягвала руку сваю, але ніхто не зьвярнуў увагі. Вы ўзгардзілі радай маёю і адкінулі дакараньні мае. Дык і я буду сьмяяцца з вашага падзеньня, і насьмяхацца буду, калі прыйдзе на вас жах. Калі нахлыне жах, як бура, і загуба ваша, быццам віхор, калі прыйдуць на вас трывога і гора, тады будуць клікаць мяне, але я не адкажу, шукаць мяне будуць, і ня знойдуць мяне. Бо яны зьненавідзелі веданьне і ня выбралі для сябе страху ГОСПАДАВА, і не пайшлі за маімі парадамі, і ўзгардзілі маімі перасьцярогамі. Дык няхай ядуць яны плады шляху свайго і насыцяцца намерамі сваімі. Бо адступніцтва неразумных заб’е іх, бяздумнасьць дурняў загубіць іх. А хто слухае мяне, будзе жыць бясьпечна, будзе спакойны, не баючыся зла».