Навучаньне Асафа. Чаму Ты, Божа, нас назаўсёды адкінуў? Чаму ўзгарэўся Твой гнеў на авечкі чарады Тваёй? Узгадай пра грамаду Тваю, якую Ты здаўна набыў, якую бароніш, як кій спадчыны Сваёй, гару Сыён, на якой Ты жывеш! Зьвярні стопы Твае да таго, што загінула назаўсёды, усё панішчыў вораг у сьвятыні. Рыкаюць ненавісьнікі Твае пасярод [намёту] спатканьня Твайго; паставілі на знак [гэтага] знакаў сваіх. Яны падобны да тых, што падымаюць ў гушчары лясным сякеру, і цяпер усе разьбяныя рэчы ў [сьвятыні] бярдышамі і молатамі крышаць. Яны пусьцілі з агнём сьвятыню Тваю, [кінуўшы] на зямлю, апаганілі сялібу іменьня Твайго. Сказалі ў сэрцы сваім: “Усё зруйнуем дазваньня!”; папалілі ўсе [месцы] спатканьня з Богам на зямлі. Знакаў нашых ня бачым мы болей; няма больш прарока, і нікога няма, хто б ведаў, як доўга гэта будзе. Як доўга, Божа, будзе зьневажаць прыгнятальнік? Ці заўсёды вораг будзе пагарджаць імем Тваім? Чаму Ты стрымліваеш руку Тваю і правіцу Тваю? Вым яе з-за пазухі Тваёй і ўдар! Бог ёсьць Валадар мой заўсёды, Які збаўленьне дае на зямлі. Ты моцай Тваёй разьдзяліў мора, скрышыў галовы цмокаў у водах. Ты раструшчыў галаву левіятану, аддаў яго на ежу народу, што жыве ў пустыні. Ты расьсёк крыніцу і ручай, Ты высушыў рэкі магутныя. Твой ёсьць дзень, і Твая ёсьць ноч; Ты ўмацаваў сьвятло і сонца. Ты назначыў усе межы зямлі; лета і зіму — Ты іх уфармаваў. Памятай пра гэта: вораг зьневажае ГОСПАДА, і народ бязглузды пагарджае імем Тваім! Не аддавай хеўры [гэтай] душу турка Твайго; не забудзь назаўсёды грамаду прыгнечаных Тваіх. Узглянь на запавет Твой, бо цёмныя месцы зямлі напоўненыя сялібамі гвалту. Няхай не вяртаецца ўцісьнёны асаромленым, няхай бедныя і прыгнечаныя хваляць імя Тваё! Паўстань, Божа! Змагайся ў справе Тваёй! Узгадай, што бязглузды ганьбіць Цябе кожны дзень. Не забудзь голас ненавісьнікаў Тваіх, гармідар тых, якія паўстаюць супраць Цябе, што ўсьцяж узьнімаецца!