Кіраўніку хору. Едутуну. Псальм Асафа. Голас мой да Бога, і буду крычаць; голас мой да Бога, і Ён пачуў мяне. У дзень трывогі маёй шукаю я Госпада; уначы рука мая працягнутая і не зьнемагаецца; адмаўляецца ад пацяшэньня душа мая. Узгадваю пра Бога і стогну; енчу і зьнемагае дух мой. (Сэлях) Ты затрымаў павекі вачэй маіх; я ўстрывожаны, і не магу гаварыць. Разважаю пра дні старадаўныя, пра гады спрадвечныя. Уначы ўзгадваю песьні мае, енчу ў сэрцы маім, і дапытываецца дух мой: “Няўжо Госпад навекі адкінуў мяне і ня будзе больш спагадаць? Няўжо назаўсёды канец міласэрнасьці Ягонай, і вестка з пакаленьня ў пакаленьне счэзла? Няўжо Бог забыўся пра літасьцівасьць Сваю і спыніў ў гневе Сваім літасьць Сваю?” (Сэлях) І сказаў я: “Гэта боль мой, што зьмянілася правіца Найвышэйшага. Буду ўзгадваць дзеяньні ГОСПАДА; бо хачу ўзгадваць цуды Твае старадаўныя. І буду разважаць пра ўсе справы Твае, і пра вялікія ўчынкі Твае буду апавядаць. У сьвятасьці, Божа, шлях Твой. Які бог гэтакі вялікі, як Бог? Ты — Бог, Які цуды робіць. Ты даў спазнаць народам моц Тваю. Ты бараніў рамяном Тваім народ Твой, сыноў Якуба і Язэпа. (Сэлях) Убачылі Цябе воды, Божа, убачылі Цябе воды і задрыжэлі, і затрэсьліся бяздоньні. Лінулі з хмараў воды; выдалі голас аблокі, і лёталі стрэлы Твае. Голас грымотаў Тваіх у віхры; маланкі сусьвет асьвятлялі; зямля трэслася і дрыжэла. Праз мора ішоў шлях Твой, і сьцяжына Твая — праз воды вялікія, і сьлядоў Тваіх нельга пазнаць. Ты вёў народ Твой, як авечкі, рукой Майсея і Аарона.