Кіраўніку хору: на лад Гітыт. Сыноў Караха. Псальм. Як умілаваныя сялібы Твае, ГОСПАД Магуцьцяў! Прагне і тужыць душа мая па панадворках ГОСПАДА; сэрца маё і цела маё весяляцца ў Богу Жывым. Нават птушка адшукала дом, ластаўка — гняздо для сябе, дзе птушанятак сваіх укладае: ля ахвярнікаў Тваіх, ГОСПАД Магуцьцяў, Валадар мой і Бог мой! Шчасьцівыя тыя, што жывуць у доме Тваім, заўсёды яны выхваляюць Цябе. (Сэлях) Шчасьлівы чалавек, сіла якога ў Табе, і ў сэрцы якога дарога [да Цябе]! Праходзячы далінаю Бака, яны адкрываюць крыніцы, і дождж раньні пакрывае яе дабраслаўленьнем. Ідуць яны ад сілы да сілы, і прыходзяць да Бога на Сыён. ГОСПАДЗЕ, Божа Магуцьцяў, пачуй малітву маю! Прыхілі вуха, Божа Якубавы! (Сэлях) Божа, шчыце наш! Зірні і паглядзі на аблічча памазанца Твайго! Бо [адзін] дзень на панадворку Тваім лепшы за тысячу [іншых]; я выбіраю стаяць ля парога ў доме Божым, чым жыць у намётах беззаконьня. Бо ГОСПАД Бог ёсьць сонца і шчыт; ГОСПАД дае ласку і славу, і не адмовіць дабра аніякага тым, што ў беззаганнасьці ходзяць. ГОСПАД Магуцьцяў! Шчасьлівы чалавек, які на Цябе спадзяецца!