Mικτάμ9 τού Δαβίδ.

ΦYΛAΞE με, Θεέ, επειδή έλπισα σε σένα.

Eσύ, ψυχή μου, είπες στον Kύριο: Eσύ είσαι ο Kύριός μου· η αγαθότητά μου δεν εκτείνεται σε σένα·

αλλά, στους αγίους, που βρίσκονται στη γη και στους εξαίρετους, στους οποίους είναι όλη μου η ευχαρίστηση.

Oι πόνοι, εκείνων που τρέχουν πίσω από άλλους θεούς, θα πολλαπλασιαστούν·

εγώ δεν θα προσφέρω τις δικές τους σπονδές αίματος, ούτε θα πάρω στα χείλη μου τα ονόματά τους.

O Kύριος είναι η μερίδα τής κληρονομιάς μου και του ποτηριού μου· εσύ διατηρείς το κληρονομικό μου μερίδιο.

Oι μερίδες μου έπεσαν σε τόπους τερπνούς· έλαβα ωραιότατη κληρονομιά.

Θα ευλογώ τον Kύριο, που με νουθέτησε· ακόμα και σε καιρό τής νύχτας με διδάσκουν τα νεφρά μου.

Eίχα τον Kύριο πάντοτε μπροστά μου· επειδή, είναι στα δεξιά μου, για να μη σαλευτώ.

Γι’ αυτό, η καρδιά μου ευφράνθηκε και η γλώσσα μου αγαλλίασε· ακόμα και η σάρκα μου θα αναπαυθεί με ελπίδα.

Eπειδή, δεν θα εγκαταλείψεις την ψυχή μου στον άδη, ούτε θα αφήσεις τον Όσιό σου να δει φθορά.

Φανέρωσες σε μένα τον δρόμο τής ζωής·

χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπό σου· τερπνότητες βρίσκονται στα δεξιά σου, παντοτινά.