“Yüreğim titrer buna, Yerinden oynar. Dinleyin, gürleyen sesini dinleyin, Ağzından çıkan sesi! Şimşeğini göğün altındaki her yere, Yeryüzünün dört bucağına salar. Ardından bir ses gümbürder, Görkemli sesiyle gürler. Sesi duyulunca şimşekleri alıkoymaz. Tanrı'nın sesi şaşılacak biçimde gürler, O, anlayışımızın ötesinde büyük işler yapar. Çünkü kara, ‘Yere düş’ der, Sağanağa, ‘Bütün şiddetinle boşal.’ Yarattığı bütün insanlar ne yaptığını bilsin diye, Herkese işini bıraktırır. Hayvanlar kovuklarına girer, İnlerinde otururlar. Kasırga yuvasından kopar, Soğuk saçılan rüzgarlardan. Tanrı'nın soluğu suları dondurur, Geniş sular buz tutar. Bulutlara nem yükler, Şimşeğini her yana yayar. Yeryüzünde ne buyurursa yapmak üzere Bulutlar O'nun istediği yönde döner durur. Ya insanları cezalandırmak Ya da yeryüzünü sulayıp sevgisini göstermek için Yağmur gönderir. “Dinle, Eyüp, Dur da düşün Tanrı'nın şaşılası işlerini. Tanrı'nın bulutları nasıl düzenlediğini, Şimşeğini nasıl çaktırdığını biliyor musun? Bulutların dengesini, Bilgisi kusursuz olanın şaşılası işlerini biliyor musun? Dünyanın soluğu kesildiğinde Güneyin kavurucu rüzgarı altında Giysilerin seni terletmez mi? Dökme tunç bir ayna kadar sert olan gökkubbeyi O'nunla birlikte yayabilir misin? “O'na ne söyleyeceğimizi öğret bize, Çünkü karanlık yüzünden sözümüze düzen veremiyoruz. Konuşmak istediğim O'na söylenebilir mi? Kimse yutulmak ister mi? Rüzgar geçip göğü temizlediğinde Gökte parıldayan ışığa kimse bakamaz. Altın parıltısı geliyor kuzeyden, Tanrı korkunç görkeme bürünmüş. Her Şeye Gücü Yeten'e biz ulaşamayız. Gücü yücedir, Adaleti ve eşsiz doğruluğuyla kimseyi ezmez. Bu yüzden insanlar O'na saygı duyar, Çünkü O, bilgeleri dikkate almaz.”