141. Mezmur

Davut'un mezmuru Seni çağırıyorum, ya RAB, yardımıma koş! Sana yakarınca sesime kulak ver! \v 2 Duam önünde yükselen buhur gibi, El açışım akşam sunusu gibi kabul görsün! Ya RAB, ağzıma bekçi koy, Dudaklarımın kapısını koru! Yüreğim kötülüğe eğilim göstermesin, Suç işleyenlerin fesadına bulaşmayayım; Onların nefis yemeklerini tatmayayım. Doğru insan bana vursa, iyilik sayılır, Azarlasa, başa sürülen yağ gibidir, Başım reddetmez onu. Çünkü duam hep kötülere karşıdır. Önderleri kayalardan aşağı atılınca, Dinleyecekler tatlı sözlerimi. Sabanla sürülüp yarılmış toprak gibi, Saçılmış kemiklerimiz ölüler diyarının ağzına. Ancak gözlerim sende, ey Egemen RAB, Sana sığınıyorum, beni savunmasız bırakma! Koru beni kurdukları tuzaktan, Suç işleyenlerin kapanlarından. Ben güvenlik içinde geçip giderken, Kendi ağlarına düşsün kötüler.