35. Mezmur

Davut'un mezmuru Ya RAB, benimle uğraşanlarla sen uğraş, Benimle savaşanlarla sen savaş! Al küçük kalkanla büyük kalkanı, Yardımıma koş! Kaldır mızrağını, kargını beni kovalayanlara, “Seni ben kurtarırım” de bana! Canıma kastedenler utanıp rezil olsun! Utançla geri çekilsin bana kötülük düşünenler! Rüzgarın sürüklediği saman çöpüne dönsünler, RAB'bin meleği artlarına düşsün! Karanlık ve kaygan olsun yolları, RAB'bin meleği kovalasın onları! Madem neden yokken bana gizli ağlar kurdular, Nedensiz çukur kazdılar, Başlarına habersiz felaket gelsin, Gizledikleri ağa kendileri tutulsun, Felakete uğrasınlar. O zaman RAB'de sevinç bulacağım, Beni kurtardığı için coşacağım. Bütün varlığımla şöyle diyeceğim: “Senin gibisi var mı, ya RAB, Mazlumu zorbanın elinden, Mazlumu ve yoksulu soyguncudan kurtaran?” Kötü niyetli tanıklar türüyor, Bilmediğim konuları soruyorlar. İyiliğime karşı kötülük ediyor, Yalnızlığa itiyorlar beni. Oysa onlar hastalanınca ben çula sarınır, Oruç tutup alçakgönüllü olurdum. Duam yanıtsız kalınca, Bir dost, bir kardeş yitirmiş gibi dolaşırdım. Kederden belim bükülürdü, Annesi için yas tutan biri gibi. Ama ben sendeleyince toplanıp sevindiler, Toplandı bana karşı tanımadığım alçaklar, Durmadan didiklediler beni. Tanrıtanımaz, alaycı soytarılar gibi, Diş gıcırdattılar bana. Ne zamana dek seyirci kalacaksın, ya Rab? Kurtar canımı bunların saldırısından, Hayatımı bu genç aslanlardan! Büyük toplantıda sana şükürler sunacağım, Kalabalığın ortasında sana övgüler dizeceğim. \v 19 Sevinmesin boş yere bana düşman olanlar, Göz kırpmasınlar birbirlerine Nedensiz benden nefret edenler. Çünkü barış sözünü etmez onlar, Kurnazca düzen kurarlar ülkenin sakin insanlarına. Beni suçlamak için ağızlarını ardına kadar açtılar: “Oh! Oh!” diyorlar, “İşte kendi gözümüzle gördük yaptıklarını!” Olup biteni sen de gördün, ya RAB, sessiz kalma, Ya Rab, benden uzak durma! Uyan, kalk savun beni, Uğraş hakkım için, ey Tanrım ve Rab'bim! Adaletin uyarınca haklı çıkar beni, ya RAB, Tanrım benim! Gülmesinler halime! Demesinler içlerinden: “Oh! İşte buydu dileğimiz!”, Konuşmasınlar ardımdan: “Yedik başını!” diye. Utansın kötü halime sevinenler, Kızarsın yüzleri hepsinin; Gururla karşıma dikilenler Utanca, rezalete bürünsün. Benim haklı çıkmamı isteyenler, Sevinç çığlıkları atıp coşsunlar; Şöyle desinler sürekli: “Kulunun esenliğinden hoşlanan RAB yücelsin!” O zaman gün boyu adaletin, Övgülerin dilimden düşmeyecek.