79. Mezmur

Asaf'ın mezmuru \v 1 Ey Tanrı, uluslar senin yurduna saldırdı, Kutsal tapınağını kirletti, Yeruşalim'i taş yığınına çevirdi. Kullarının ölülerini yem olarak yırtıcı kuşlara, Sadık kullarının etini yabanıl hayvanlara verdiler. Kanlarını su gibi akıttılar Yeruşalim'in çevresine, Onları gömecek kimse yok. Komşularımıza yüzkarası, Çevremizdekilere eğlence ve oyuncak olduk. Ne zamana dek, ya RAB? Sonsuza dek mi sürecek öfken, Alev gibi yanan kıskançlığın? \v 6 Öfkeni seni tanımayan ulusların, Adını anmayan ülkelerin üzerine dök. Çünkü onlar Yakup soyunu yiyip bitirdiler, Yurdunu viraneye çevirdiler. Atalarımızın suçlarını artık önümüze sürme, Sevecenliğini hemen göster bize, Çünkü tükendikçe tükendik. Yardım et bize yüce adın uğruna, ey bizi kurtaran Tanrı, Kurtar bizi adın uğruna, bağışla günahlarımızı! Niçin uluslar, “Nerede onların Tanrısı?” diye konuşsun, Kullarının dökülen kanının öcünü alacağını bilsinler, Gözlerimizle bunu görelim! Tutsakların iniltisi senin katına erişsin, Koru büyük gücünle ölüme mahkûm olanları. Komşularımızın sana ettikleri hakareti Yedi kat iade et bağırlarına, ya Rab! Bizler, kendi halkın, otlağının koyunları Sonsuza dek şükredeceğiz sana, Kuşaklar boyunca övgülerini dilimizden düşürmeyeceğiz.