94. Mezmur

Ya RAB, öç alıcı Tanrı, Saç ışığını, ey öç alıcı Tanrı! Kalk, ey yeryüzünün yargıcı, Küstahlara hak ettikleri cezayı ver! Kötüler ne zamana dek, ya RAB, Ne zamana dek sevinip coşacak? Ağızlarından küstahlık dökülüyor, Suç işleyen herkes övünüyor. Halkını eziyorlar, ya RAB, Kendi halkına eziyet ediyorlar. Dulu, garibi boğazlıyor, Öksüzleri öldürüyorlar. “RAB görmez” diyorlar, “Yakup'un Tanrısı dikkat etmez.” Ey halkın içindeki budalalar, dikkat edin; Ey aptallar, ne zaman akıllanacaksınız? Kulağı yaratan işitmez mi? Göze biçim veren görmez mi? Ulusları yola getiren yargılamaz mı? İnsanı eğiten bilmez mi? \v 11 RAB insanın düşüncelerinin Boş olduğunu bilir. Ne mutlu, ya RAB, yola getirdiğin, Yasanı öğrettiğin insana! Kötüler için çukur kazılıncaya dek, Onu sıkıntılı günlerden kurtarıp rahatlatırsın. Çünkü RAB halkını reddetmez, Kendi halkını terk etmez. Adalet yine doğruluk üzerine kurulacak, Yüreği temiz olan herkes ona uyacak. Kötülere karşı beni kim savunacak? Kim benim için suçlulara karşı duracak? RAB yardımcım olmasaydı, Şimdiye dek sessizlik diyarına göçmüştüm bile. “Ayağım kayıyor” dediğimde, Sevgin ayakta tutar beni, ya RAB. Kaygılar içimi sarınca, Senin avutmaların gönlümü sevindirir. Yasaya dayanarak haksızlık yapan koltuk sahibi Seninle bağdaşır mı? Onlar doğruya karşı birleşiyor, Suçsuzu ölüme mahkûm ediyorlar. Ama RAB bana kale oldu, Tanrım sığındığım kaya oldu. Tanrımız RAB yaptıkları kötülüğü Kendi başlarına getirecek, Kötülükleri yüzünden köklerini kurutacak, Evet, köklerini kurutacak.