Кніга Ёва, разьдзел 12 Ёва, раз 12
І адказваў Ёў і сказаў;
а ўжо ж такі, толькі вы людзі, і з вамі памрэ мудрасьць!
І ў мяне ёсьць сэрца, як у вас; ня ніжэйшы я за вас; і хто ня ведае таго самага.
Пасьмешышчам зрабіўся я свайму сябру, я, хто заклікаў Бога, і каму Ён адказваў, пасьмешышчам - чалавек праведны, беспахібны.
Так, на думку таго, хто сядзіць у спакоі, пагарды вартая паходня, падрыхтаваная таму, чые ногі спатыкаюцца.
Спакойныя намёты ў рабаўнікоў і бясьпечныя ў тых, што дражняць Бога, што быццам Бога носяць на руках сваіх.
А ўжо ж такі: спытайся ў быдла, і навучаць цябе, - у птушкі нябеснай, і абвесьціць табе;
альбо пагутары зь зямлёю, і наставіць цябе, і скажуць табе рыбы марскія.
Хто ва ўсім гэтым ня ўведае, што рука Госпада стварыла гэта.
У Ягонай руцэ душа ўсяго жывога і дух усякі чалавечай плоці.
Ці ж ня вуха разьбірае словы, і ці не язык распазнае смак ежы?
У старцах - мудрасьць, і ў даўгавечных - розум.
У Яго мудрасьць і сіла; Ягоныя рада і розум.
Што Ён разбурыць, тое не адбудзецца; каго Ён увязьніць, той ня вызваліцца.
Спыніць воды, і ўсё ўсохне; пусьціць іх, і пераўтвораць зямлю.
У Яго магутнасьць і мудрасьць, прад Ім той, хто заблытвае і ўводзіць у аблуду.
Ён прыводзіць дарадцаў да неабдуманасьці і судзьдзяў робіць дурнымі.
Ён вызваляе з повязяў цароў і поясам абвязвае сьцёгны ім;
князёў пазбаўляе годнасьці і кідае ніцма адважных;
адбірае мову ў красамоўных і старцаў пазбаўляе глузду;
пакрывае сорамам знакамітых і сілу ў магутаў паслабляе;
адчыняе глыбокае зь сярэдзіны цемры і выводзіць на сьвятло цень сьмяротны;
памнажае народы і вынішчае іх; расьсявае народы і зьбірае іх;
адбірае розум у стрэйшынаў народу зямлі і пакідае іх блукаць у пустыні, дзе няма дарогі;
вобмацкам ходзяць яны ў цемры без сьвятла і хістаюцца, як п'яныя.