Павал, вязень Ісуса Хрыста, і Цімафей брат, Філімону любаснаму і супрацоўніку нашаму,

і Апфіі, (сястры) любаснай, і Архіпу, спадзьвіжніку нашаму, і дамовай тваёй царкве:

мілата вам і мір ад Бога Айца нашага і Госпада Ісуса Хрыста.

Дзякую Богу майму, заўсёды спамінаючы цябе ў малітвах маіх,

чуючы пра тваю любоў і веру, якую маеш да Госпада Ісуса і да ўсіх сьвятых,

каб дзеяньне веры тваёй было чыннае ў спазнаньні ўсякага ў вас дабра ў Хрысьце Ісусе.

Бо мы маем вялікую радасьць і ўцеху ў любові тваёй, бо табою, браце, супакоены сэрцы сьвятых.

Таму, маючы вялікую ў Хрысьце адвагу загадваць табе, што трэба,

зь любові лепей прашу, ня хто які там, а я, Павал - старац, а цяпер вязень Ісуса Хрыста;

прашу цябе за сына майго Анісіма, якога нарадзіў я ў кайданах маіх:

ён быў калісьці нягодны табе, а цяпер годны табе і мне: я вяртаю яго;

а ты прымі яго, як маё сэрца.

Я хацеў пры сабе яго ўтрымаць, каб ён замест цябе паслужыў мне ў кайданах за зьвеставаньне;

але без тваёй згоды нічога не хацеў зрабіць, каб добрая справа твая была ня мусовая, а з добрае волі.

Бо, можа быць, ён на тое часова адлучыўся, каб ты прыняў яго назаўсёды,

ужо ня як раба, а вышэйшага за раба, брата любаснага, асабліва мне, а тым болей табе, і па плоці і ў Госпадзе.

І вось, калі маеш за супольніка мяне, дык прымі яго, як мяне.

Калі ж ён чым пакрыўдзіў цябе, альбо вінаваты табе, лічы гэта на мне.

Я, Павал, напісаў маёю рукою: «я заплачу»; не кажу табе пра тое, што ты і самім сабою мне вінаваты.

Так, браце, дай мне скарыстацца табою ў Госпадзе; супакой маё сэрца ў Госпадзе.

Спадзяючыся на слухмянасьць тваю, а напісаў табе, ведаючы, што ты зробіш і болей, чым прашу.

А разам падрыхтуй мне і памяшканьне; бо, спадзяюся, што па малітвах вашых я буду дараваны вам.

Вітае цябе Эпафрас, вязень разам са мною дзеля Ісуса Хрыста,

Марк, Арыстарх, Дымас, Лукаш, супрацоўнікі мае.

Мілата Госпада нашага Ісуса Хрыста з духам вашым. Амін.