Калі сядзеш есьці ежу з валадаром, дык уважай, што перад табою;

і пастаў заслону ў горле тваім, калі ты ненаедны.

Не спакушайся ласнымі прысмакамі; гэта - уяўная ежа.

Ня турбуйся пра тое, каб набыць багацьце; адкінь такія думкі твае.

Зьвернеш вочы твае на яго, і - яго ўжо няма; бо яно зробіць сабе крылы і, як арол, паляціць да неба.

Не каштуй ежы ў чалавека зайздросьлівага, і не спакушайся ласнымі прысмакамі ягонымі,

бо, якія думкі ў душы ў яго, такі і ён сам; «еж і пі», кажа ён табе, а сэрца яго не з табою.

Кавалак, які ты зьеў, вырыгнеш, і добрыя словы твае ты ўжывеш марна.

У вушы неразумнаму не кажы, бо ён занядбае разумныя словы твае.

Не перасоўвай мяжы даўняй і на поле сіротаў не заходзь;

бо Абаронца ў іх моцны; Ён заступіцца за справу іхнюю перад табою.

Прыхілі сэрца тваё да вучэньня і вушы твае - да разумных слоў.

Не пакідай юнака без пакараньня; калі пакараеш яго дубцом, ён не памрэ:

ты пакараеш яго дубцом і ўратуеш душу яго ад пекла.

Сыне мой! калі сэрца тваё будзе мудрае, парадуецца і маё сэрца;

і душа мая будзе радавацца, калі вусны твае будуць казаць слушна.

Хай не зайздросьціць сэрца тваё грэшнікам; а хай будзе яно ва ўсе дні ў страху Гасподнім;

бо ёсьць будучыня, і надзея твая ня страчана.

Слухай, сыне мой, і будзь мудры, і кіруй сэрца тваё на просты шлях.

Ня будзь сярод тых, што ўпіваюцца віном, сярод тых, што аб'ядаюцца мясам:

бо п'яніца і ненаяда зьбяднеюць, а санлівец апранецца ў рызманы.

Слухайся бацькі твайго: ён спарадзіў цябе; і не пагарджай маці тваёй, калі яна будзе старая.

Купі ісьціну, і не прадавай мудрасьці і разумнага вучэньня.

Радуецца бацька праведніка, і, хто нарадзіў мудрага - радуецца зь яго.

Хай весяліцца бацька твой і хай радуецца маці твая, якая цябе нарадзіла.

Сыне мой! аддай сэрца тваё мне, а вочы твае хай сочаць за шляхамі маімі:

бо распусьніца - глыбокая прорва, а чужая жонка - вузкі калодзеж;

яна, як разбойнік, сядзіць у засадзе і памнажае сярод людзей здраднікаў.

У каго гора? у каго нядоля? у каго бяспрычынныя раны? у каго чырвоныя вочы?

У тых, што доўга сядзяць за віном, што прыходзяць скаштаваць віна неразьведзенага.

Не глядзі на віно, як яно чырванее, як яно прамяніцца ў келіху, як яно роўненька ліецца;

пазьней яно ўкусіць, як змей, і ўджаліць, як асьпід;

вочы твае будуць глядзець на чужых жонак, і сэрца тваё загаворыць распуснае;

і ты будзеш, як заснулы сярод мора і як на версе мачты.

І скажаш: «білі мяне, мне не балела, штурхалі мяне, і я не адчуваў. Калі прачнуся, зноў буду рабіць тое самае.»