Кажу вось: увесь час, пакуль спадкаемца — немаўля, ён нічым ня лепшы за слугу, хоць ён пан усяго, але ён пад наглядчыкамі і аканомамі аж да вызначанага бацькам часу. Гэтак і мы, калі былі немаўлятамі, былі паняволеныя стыхіям сьвету. А калі прыйшла поўня часу, Бог паслаў Сына Свайго, Які быў з жанчыны і быў пад Законам, каб адкупіць тых, якія пад Законам, каб нам атрымаць усынаўленьне. А як вы — сыны, Бог паслаў у сэрцы вашыя Духа Сына Свайго, Які кліча: «Абба, Ойча!» Так што ты ўжо не слуга, але сын; а калі сын, дык і спадкаемца Бога праз Хрыста. Але тады, ня ведаючы Бога, вы служылі тым, якія паводле прыроды ня ёсьць богі. Цяпер жа, пазнаўшы Бога, а больш пазнаныя Богам, як вы вяртаецеся ізноў да нядужых і ўбогіх стыхіяў, якім зноў хочаце служыць нанова? Вы сочыце за днямі, і месяцамі, і порамі, і гадамі. Баюся за вас, ці не надарма я працаваў у вас. Прашу вас, браты, будзьце, як і я, бо і я, як вы. Вы нічым ня скрыўдзілі мяне. А вы ведаеце, што я ў нядужасьці цела дабравесьціў вам раней, і вы не пагардзілі спакусай маёй, якая ў целе маім, і не адапхнулі, але прынялі мяне, як анёла Божага, як Хрыста Ісуса. Дык якое было шчасьце вашае! Бо сьведчу вам, што калі б было магчыма, вырваўшы вочы вашыя, вы далі б мне. Дык ці ж я стаўся ворагам вашым, кажучы вам праўду? Рупяцца пра вас нядобра, але хочуць аддзяліць вас [ад нас], каб вы рупіліся пра іх. А добра рупіцца пра добрае заўсёды, а ня толькі, калі я прысутны ў вас, дзеткі мае, якімі ізноў мучуся ў радзінах, пакуль не ўкшталтуецца ў вас Хрыстос. Хацеў бы я цяпер быць прысутным у вас і зьмяніць голас мой, бо я зьбянтэжаны вамі. Скажыце мне вы, якія хочаце быць пад Законам: ці ж вы ня слухаеце Закону? Бо напісана, што Абрагам меў двух сыноў: аднаго ад служкі і аднаго ад свабоднай. Але той, які ад служкі, народжаны паводле цела, а той, які ад свабоднай, — праз абяцаньне. Гэта ёсьць алегорыя. Бо гэта два запаветы: адзін — ад гары Сынай, які нараджае на няволю, які ёсьць Агар, бо Агар ёсьць гара Сынай у Арабіі і адпавядае цяперашняму Ерусаліму, які ў няволі з дзецьмі сваімі; а Ерусалім, які ўверсе, — свабодны, ён ёсьць маці ўсім нам. Бо напісана: «Узьвесяліся, няплодная, якая не нараджала; загукай і закрычы, якая ня мучылася ў радзінах, бо шмат дзяцей у самотнай, больш, чым у той, якая мае мужа». А мы, браты, паводле Ісака — дзеці абяцаньня. Але як тады той, які быў народжаны паводле цела, перасьледаваў таго, які паводле духа, гэтак і цяпер. Але што кажа Пісаньне? «Выжані служку і сына ейнага, бо сын служкі ня будзе спадкаемцам разам з сынам свабоднай». Дык вось, браты, мы — дзеці ня служкі, але свабоднай.