Прыповесьці Салямона. Мудры сын — радасьць для бацькі, а дурны сын — гора для маці. Не прыносяць карысьці скарбы бязбожныя, а праведнасьць ратуе ад сьмерці. Не дазволіць ГОСПАД галадаваць душы праведніка, але адкіне жаданьні бязбожнікаў. Лянівая рука робіць бедным, а рука працавітая ўзбагачае. Хто летам зьбірае, той сын разважлівы, а хто сьпіць у жніво — сын ганебны. Дабраславенствы — на галаве праведнага, а вусны бязбожнікаў хаваюць няправасьць. Памяць пра праведніка дабраслаўлёная, а імя бязбожнікаў спарахнее. Мудры сэрцам прыймае прыказаньні, а той, хто мае вусны неразумныя, упадзе. Хто ходзіць беззаганна, той ходзіць бясьпечна, а хто кры?віць шляхі свае, будзе выяўлены. Хто міргае вачыма, той робіць прыкрасьць, а той, хто мае вусны неразумныя, упадзе. Вусны праведніка — крыніца жыцьця, а вусны бязбожнікаў хаваюць няправасьць. Нянавісьць выклікае сваркі, а любоў пакрывае ўсе правіны. У вуснах разумнага знаходзіцца мудрасьць, а кій — на сьпіне бязглуздага. Мудрыя захоўваюць веданьне, а вусны неразумнага вядуць да загубы. Маёмасьць багатага — умацаваны горад для яго, загуба для бедных — іхняя галеча. Праца праведніка вядзе да жыцьця, набытак бязбожніка — да грэху. На сьцежцы жыцьця той, хто прыймае настаўленьне, а хто адкідае дакараньне — блукае. Хто хавае нянавісьць, у таго вусны хлусьлівыя, а хто паклёп разносіць, той дурань. У мностве словаў не пазьбегнеш грэху, а хто стрымлівае вусны свае, той разважлівы. Язык праведніка — адборнае срэбра, а сэрца бязбожніка нічога ня вартае. Вусны праведнага пасьвяць многіх, а бязглуздыя паміраюць ад нястачы розуму. Дабраславенства ГОСПАДАВА, яно ўзбагачае, і смутку з сабою не прыносіць. Радасьць для дурня — учынкі ганебныя, а для чалавека разумнага — мудрасьць. Тое, чаго баіцца бязбожнік, прыйдзе на яго, а прагненьні праведных споўняцца. Калі пранясецца віхор, дык і ня будзе больш бязбожніка, а праведнік мае вечны падмурак. Як воцат для зубоў і як дым для вачэй, так гультай для тых, што яго пасылаюць. Страх ГОСПАДАЎ памнажае дні, а гады бязбожнікаў скароцяцца. Чаканьне праведнікаў — радасьць, а спадзяваньне бязбожнікаў загіне. Шлях ГОСПАДАЎ — апора для беззаганных і загуба для злачынцаў. Праведнік не пахісьнецца навекі, а бязбожнікі ня будуць жыць на зямлі. Вусны праведніка памнажаюць мудрасьць, а язык падступны будзе адсечаны. Вусны праведніка ведаюць, што даспадобы [Богу], а вусны бязбожнікаў — падступнасьць.