Мудрая жонка будуе сабе дом, а неразумная руйнуе яго сваімі рукамі. Хто ходзіць проста, той баіцца ГОСПАДА, а хто кры?віць шляхі свае, той грэбуе Ім. У вуснах неразумнага дубец пыхлівасьці, а вусны мудрых захоўваюць іх. Дзе няма скаціны, там ясьлі пустыя, але багата прыбытку ад сілы вала. Сьведка праўдзівы ня схлусіць, а сьведка фальшывы дыхае няпраўдай. Насьмешнік шукае мудрасьці, і яе няма, але веданьне лёгкае для разумнага. Адыйдзі ад чалавека дурнога, бо ня знойдзеш вуснаў разумных. Мудрасьць разумнага — разуменьне шляху свайго, а неразумнасьць дурняў — ашуканства. Неразумныя сьмяюцца з віны, а пасярод правых — зычлівасьць. Сэрца ведае горыч душы сваёй, і ў радасьць ягоную ня ўвойдзе чужынец. Дом бязбожнікаў будзе зьнішчаны, а намёт правых закрасуе. Ёсьць шлях, які слушны ў вачах чалавека, але канец яго — шляхі сьмерці. І ў часе сьмеху баліць сэрца, і заканчэньне радасьці — смутак. Падступны сэрцам насыціцца шляхамі сваімі, а добры чалавек — сваімі. Неразумны верыць кожнаму слову, а разумны разважае пра крокі свае. Мудры баіцца і адварочваецца ад зла, а дурны гняўлівы і самаўпэўнены. Скоры на гнеў робіць дурасьць, а чалавек зламысны зьненавіджаны. Неразумныя атрымліваюць у спадчыну дурасьць, а разумныя ўкарануюцца веданьнем. Ліхія паклоняцца перад добрымі, а бязбожнікі — каля брамаў праведнікаў. Бедны зьненавіджаны нават бліжнім сваім, але шмат тых, хто любіць багатага. Хто цураецца бліжняга свайго, той грашыць, а хто літуецца над бедным, той шчасьлівы. Ці ж не заблукалі тыя, якія задумляюць зло? Але міласэрнасьць і праўда будзе тым, якія задумляюць добрае. З кожнае працы будзе прыбытак, а ад пустых словаў — толькі нястача. Карона мудрых — багацьце іхняе, а вянок дурняў — глупства іхняе. Сьведка праўдзівы ратуе душы, а хлусьлівы дыхае няпраўдай. У страху перад ГОСПАДАМ моцная пэўнасьць, і для сыноў Сваіх Ён будзе прыстанішчам. Страх ГОСПАДАЎ — крыніца жыцьця, каб пазьбегнуць пастак сьмерці. У мностве народу веліч валадара, а ў малалікасьці людзей — загуба князя. У павольнага на гнеў багата розуму, а запальчывы выяўляе дурасьць. Лагоднае сэрца — жыцьцё для цела, а зайздрасьць — парахненьне косткам. Хто прыгнятае ўбогага, той зьневажае Творцу ягонага, але шануе Яго той, хто літуецца над бедным. Бязбожнік будзе адкінуты за ліхоцьце сваё, а праведнік і пры сьмерці сваёй мае надзею. У сэрцы разумнага жыве мудрасьць, і паміж дурняў яна вядомая. Праведнасьць узвышае народ, а грэх — ганьба для народаў. Зычлівы валадар да слугі разумнага, але абурэньне ягонае на таго, хто асаромлівае яго.