Да чалавека [належыць] меркаваньне сэрца, але ад ГОСПАДА адказ языка. Усе шляхі чалавека чыстыя ў вачах ягоных, але ГОСПАД узважвае душы. Ускладзі на ГОСПАДА ўсе справы свае, і ўсе намеры твае зьдзейсьняцца. Усё зрабіў ГОСПАД дзеля Сябе, і нават бязбожніка на дзень ліхі. Агіда для ГОСПАДА кожны пыхлівы сэрцам, можна паручы?цца, ён не застанецца непакараным. Міласэрнасьцю і праўдай адкупляецца беззаконьне, і страх ГОСПАДАЎ адводзіць ад зла. Калі ГОСПАДУ даспадобы шляхі чалавека, Ён нават ворагаў ягоных пагодзіць з ім. Лепш малое ў праведнасьці, чым багатыя прыбыткі ў беззаконьні. Сэрца чалавека абдумвае шлях свой, але ГОСПАД накіроўвае крокі ягоныя. Калі слова натхнёнае ў вуснах валадара, у судзе ня будзе падступным язык ягоны. Вага і шалі справядлівыя — ад ГОСПАДА, і ўсе камяні ваговыя ў торбе — справа Ягоная. Агіда для валадара — учынкі бязбожныя, бо пасад умацоўваецца праведнасьцю. Падабаюцца валадару вусны праведныя, і таго, хто гаворыць праўдзіва, ён любіць. Гнеў валадара — весьнік сьмерці, але мудры чалавек улагодзіць яго. У сьвятле аблічча валадара — жыцьцё, і зычлівасьць ягоная — як воблака з позьнім дажджом. Нашмат лепш прыдбаць мудрасьць, чым золата, і лепей прыдбаць розум, чым срэбра. Шырокая дарога правых — адвярнуцца ад зла; хто пільнуе шлях свой, той захоўвае душу сваю. Перад загубай ідзе пыхлівасьць, і перад падзеньнем — дух ганарысты. Лепш скарацца духам з пакорнымі, чым дзяліць здабычу з пыхліўцамі. Разважлівы ў слове знойдзе добрае, і той, хто спадзяецца на ГОСПАДА, — шчасьлівы. Мудрага сэрцам называюць разумным, і слодыч вуснаў павялічвае веды. Розум — крыніца жыцьця для тых, хто мае яго, але настаўленьне неразумных — глупства. Сэрца мудрага робіць разважлівымі вусны ягоныя і мове ягонай дадае ведаў. Прыемныя словы — сотавы мёд, асалода для душы і лекі для цела. Ёсьць шлях, які слушны ў вачах чалавека, але канец яго — шляхі сьмерці. Работнік цяжка працуе для сябе, бо рот ягоны прымушае яго. Чалавек нягодны ліхоцьце рыхтуе, і ў вуснах ягоных нібы агонь, які паліць. Чалавек падступны сее звадкі, і пляткар разьдзяляе сяброў. Чалавек злачынны зводзіць бліжняга свайго і вядзе яго на шлях нядобры, прыплюшчвае вочы свае, каб прыдумляць подступ, кры?віць губы свае, робячы ліха. Сівізна — слаўная карона, на шляху праведнасьці знаходзяць яе. Лепш павольны на гнеў, чым магутны, і той, які пануе над духам сваім, чым заваёўнік гораду. Жэрабя кідаюць у заўлоньне, але ад ГОСПАДА ўсе суды яго.