Слухайце, дзеці, настаўленьне бацькі і ўважайце, каб навучыцца розуму, бо я даю вам добрую навуку; не пакідайце закону майго. Бо і я быў сы?нам у бацькі майго, пешчаны і адзіны ў маці маёй. І ён вучыў мяне, і казаў мне: «Няхай трымаецца сэрца тваё словаў маіх, захоўвай прыказаньні мае і жыві. Набывай мудрасьць, набывай розум, не забывайся і не ўхіляйся ад словаў вуснаў маіх. Не пакідай яе, і яна захавае цябе, любі яе, і яна будзе пільнаваць цябе. Галоўнае — мудрасьць; набывай мудрасьць, і за ўсю маёмасьць сваю набывай розум. Узьвяліч яе, і яна падыме цябе, яна праславіць цябе, калі ты ўхопішся за яе, ускладзе на галаву тваю вянок ласкі, аздобіць цябе каронаю славы». Слухай, сыне мой, і прыймі словы мае, і памножацца гады жыцьця твайго. Я паказваю табе шлях мудрасьці, вяду цябе сьцежкамі праведнасьці. Калі пойдзеш імі, ня будуць блытацца ногі твае, калі пабяжыш, не спатыкнешся. Трымайся настаўленьня, не занядбоўвай, захоўвай яго, бо яно — жыцьцё для цябе. Не ўзыходзь на сьцежку бязбожнікаў і не хадзі па шляху ліхотнікаў, пазьбягай яго і не хадзі па ім, ухіляйся ад яго і абмінай яго, бо не заснуць яны, калі ня ўчыняць благога, і сон іх ня возьме, калі не давядуць каго да падзеньня. Бо ядуць яны хлеб беззаконьня і п’юць віно гвалту. Але сьцежка праведных — як сьвятло зараніцы, што ўзыходзіць і расьце аж да поўнага дня. Шлях бязбожнікаў цёмны, яны ня ведаюць, дзе спатыкнуцца. Сыне мой, зважай на словы мае, прыхілі вуха тваё да прамоваў маіх. Няхай не зыходзяць яны з вачэй тваіх, захоўвай іх у глыбіні сэрца твайго, бо яны — жыцьцё для таго, хто знайшоў іх, і здароўе для ўсяго цела яго. З усёй стараннасьцю захоўвай сэрца сваё, бо з яго крыніца жыцьця. Адкінь ад сябе вусны хлусьлівыя, аддалі ад сябе язык крывадушны. Вочы твае няхай глядзяць проста, а павекі твае няхай скіраваныя будуць перад табою. Абдумай сьцежку для ног тваіх, і ўсе шляхі твае няхай будуць пэўныя. Не зыходзь ані направа, ані налева, аддалі нагу тваю ад ліхоцьця.