Люблю ГОСПАДА, бо Ён пачуў голас мой і маленьне маё, бо Ён прыхіліў да мяне вуха Сваё ў дзень, калі я клікаў [Яго]. Ахапілі мяне путы сьмерці; мукі пякельныя адшукалі мяне; я знайшоў трывогу і смутак. І паклікаў я імя ГОСПАДА: “Збаў, прашу, ГОСПАДЗЕ, душу маю!” Літасьцівы ГОСПАД і праведны, наш Бог міласьцівы. ГОСПАД захоўвае неразумных; і калі зьнемагаю, Ён ратуе мяне. Вярніся, душа мая, да супачынку твайго, бо ГОСПАД робіць добрае табе. Бо Ты выратаваў душу маю ад сьмерці, вочы мае — ад сьлёзаў, ногі мае — ад падзеньня. Буду хадзіць перад абліччам ГОСПАДА ў зямлі жывых. Я веру, дык гавару: “Я моцна прыгнечаны”. Я сказаў у зьбянтэжанасьці маёй: “Усе людзі хлусяць!” Што я вярну ГОСПАДУ за ўсе дабрадзействы Ягоныя для мяне? Келіх збаўленьня ўзьніму і імя ГОСПАДА буду клікаць. Абяцаньні мае ГОСПАДУ споўню перад усім народам Ягоным. Каштоўная ў вачах ГОСПАДА сьмерць багабойных Ягоных. О ГОСПАДЗЕ! Я ж слуга Твой, я — слуга Твой, сын служкі Тваёй! Ты разьбіў кайданы мае. Табе ахвярую ахвяру падзякі і імя ГОСПАДА буду клікаць. Абяцаньні мае ГОСПАДУ споўню перад усім народам Ягоным, у панадворках дому ГОСПАДАВАГА, пасярод цябе, Ерусаліме! Альлелюя!