Сьпеў узыходжаньня. Узгадай, ГОСПАДЗЕ, пра Давіда і ўсе беды ягоныя, як ён прысягаў ГОСПАДУ, даваў абяцаньне Моцнаму Якубаваму: “Не ўвайду ў намёт дому майго, не ўзыйду на пасьцель ложка майго, ня дам вачам маім сну і павекам маім дрымоты, пакуль не знайду месца для ГОСПАДА, сялібы для Моцнага Якубавага!” Вось, мы чулі пра яго ў Эфраце, знайшлі яго на палях Яару. Хадзем у сялібу Ягоную, паклонімся перад падножжам стопаў Ягоных. Паўстань, ГОСПАДЗЕ, ў месца супачынку Твайго, Ты і каўчэг моцы Тваёй! Сьвятары Твае няхай апрануцца ў праведнасьць, і багабойныя Твае няхай радуюцца! Дзеля Давіда, слугі Твайго, не адварочвай аблічча ад памазанца Твайго! Прысягаў ГОСПАД Давіду праўду і не адступіцца ад яе: “Таго, [хто ёсьць] плод улоньня твайго, пасаджу на пасадзе тваім. І калі сыны Твае будуць захоўваць запавет Мой і сьведчаньні Мае, якім буду навучаць іх, таксама сыны іхнія будуць вечна сядзець на пасадзе тваім”. Бо ГОСПАД выбраў Сыён, пажадаў, [каб быў] сялібай для Яго, [кажучы]: “Вось месца супачынку Майго вечна. Тут буду жыць, бо яго ўпадабаў. Дабраслаўляючы, дабраслаўлю здабытак ягоны, убогіх ягоных насычу хлебам. І сьвятароў ягоных апрану ў збаўленьне, і багабойныя ягоныя, радуючыся, радавацца будуць. Там Я ўзрашчу рог Давіду, там пастаўлю сьветач памазанцу Майму. Ворагаў ягоных апрану ў ганьбу, а над ім расквітнее дыядэма”.