Кіраўніку хору: на лад “Лілеі”. Давіда. Збаў мяне, Божа, бо воды да душы маёй даходзяць! Я заграз у глыбокім балоце бяздонным; я патрапіў у глыбіню водную, і цячэньне мяне падхапіла. Я зьнямогся ад крыку майго, засохла горла маё; змарыліся вочы мае, пакуль я спадзяваўся на Бога майго. Больш, чым валасоў на галаве маёй, тых, што мяне ненавідзяць без прычыны, узмацніліся тыя, што нішчаць мяне, ворагі мае падступныя. Чаго не рабаваў, мушу аддаваць. Божа, Ты ведаеш дурасьць маю, і правіны мае ад Цябе не схаваныя. Ня дай праз мяне асароміцца тым, што на Цябе спадзяюцца, Госпадзе, ГОСПАД Магуцьцяў; ня дай праз мяне асароміцца тым, што шукаюць Цябе, Божа Ізраіля! Бо дзеля Цябе я ганьбу зношу, і сорамам пакрыта аблічча маё. Я стаўся чужым для братоў маіх і чужынцам для сыноў маці маёй. Бо руплівасьць пра дом Твой зьядае мяне, і зьнявагі тых, што Цябе зьневажаюць, зыйшлі на мяне. І плакала ў посьце душа мая, і сталася гэта зьнявагай мне. І зрабіў я зрэбніцу вопраткай маёй, і стаўся для іх прыповесьцю. Абмаўляюць мяне тыя, што сядзяць у браме [гораду], і прыпеўкі пяюць тыя, што п’юць сікеру. А я да Цябе малюся, ГОСПАДЗЕ, у час упадабаньня Твайго, Божа; у вялікай міласэрнасьці Тваёй пачуй Ты мяне, у праўдзе збаўленьня Твайго! Выратуй мяне з балота, каб я не заграз; ратуй ад тых, што ненавідзяць мяне, і з глыбіняў водных! Няхай не падхопіць мяне цячэньне водаў, няхай не праглыне мяне глыбіня, і няхай не сашчэміць нада мною калодзеж вуснаў сваіх. Пачуй мяне, ГОСПАДЗЕ, бо добрая міласэрнасьць Твая! Паводле вялікай літасьці Тваёй павярніся да мяне. І не хавай аблічча Твайго перад слугою Тваім, бо я прыгнечаны; хутчэй адкажы мне! Наблізься да душы маёй, барані яе; насупраць ворагам маім выбаў Ты мяне! Ты ведаеш ганьбу маю, і сорам мой, і зьнявагу маю; перад Табою ўсе, што перасьледуюць мяне. Ганьба разьбіла сэрца маё, і я ў роспачы; я спадзяваўся на спачуваньне, і ня маю яго, і на пацяшальнікаў, і не знайшоў іх. Яны далі мне замест стравы жоўць, і, калі я смагнуў, напаілі мяне воцатам. Няхай станецца стол іхні перад абліччам іхнім пасткаю, і бясьпечнасьць — сілом. Няхай зацемрацца вочы іхнія, каб ня бачылі, няхай сьцёгны іхнія заўсёды дрыжаць! Вылі на іх ярасьць Тваю, і жар гневу Твайго няхай дагоніць іх! Няхай апусьцее сяліба іхняя, у намётах іхніх няхай ніхто не жыве! Бо таго, каго Ты б’еш, яны перасьледуюць, і пра боль таго, каго Ты параніў, яны абвяшчаюць. Дадай беззаконьне да беззаконьня іхняга і ня дай ім прыйсьці да праведнасьці Тваёй. Няхай будуць выкрэсьленыя з кнігі жывых і ня будуць запісаныя разам з праведнікамі. А я прыгнечаны і поўны тугі; збаўленьне Тваё, Божа, няхай падыме мяне! Я буду хваліць імя Божае сьпевам і ўзьвялічваць Яго з падзякаю. І будзе гэта больш даспадобы ГОСПАДУ, чым вол, бык з рагамі і капытамі. Угледзяць [гэта] ўцісканыя і ўзрадуюцца; і ў вас, што Бога шукаеце, няхай ажыве сэрца вашае! Бо ГОСПАД выслухоўвае бедных і вязьнямі сваімі не пагарджае. Няхай хваляць Яго неба і зямля, і мора, і ўсё, што рухаецца ў іх. Бо збавіць Бог Сыён, і адбудуе гарады Юды, і яны паселяцца там, і возьмуць у спадчыну іх. I насеньне слугаў Ягоных ў спадчыну іх атрымае, і той, хто любіць імя Ягонае, жыць будзе ў іх.