Той, які жыве пад заслонай Найвышэйшага і пад ценем Усемагутнага, кажа да ГОСПАДА: “Ты – прыстанішча маё і цьвярдыня мая, мой Бог, на Якога спадзяюся”. Бо Ён выратуе цябе ад пасткі птушкалова, ад пошасьці сьмяротнай. Пер’ем Сваім закрые цябе, і пад крыламі Ягонымі будзеш мець надзею; праўда Ягоная — шчыт і заслона. Не спалохаешся страху ўначы, ані стралы, якая ўдзень ляціць, ані пошасьці, якая ў цемры прыходзіць, ані заразы, якая сярод белага дня пустошыць. Тысяча побач з табой упадзе і дзесяць тысячаў праваруч ад цябе, а да цябе яна не падыйдзе. Толькі вачыма тваімі глядзець будзеш і ўбачыш з бязбожнымі расплату. За тое, што ты ГОСПАДА, прыбежышча сваё, і Найвышэйшага выбраў за сялібу сабе, не спаткае цябе злое, і пакараньне не наблізіцца да намёту твайго. Бо Ён анёлам Сваім загадае пра цябе, каб захоўвалі цябе на ўсіх шляхах тваіх. На руках панясуць цябе, каб не спатыкнуўся аб камень нагою тваёю. Па ільвах і гадзюках хадзіць будзеш, львянятаў і цмокаў патопчаш. “За тое, што ён Мяне ўзьлюбіў, збаўлю яго; узвышу яго, бо імя Маё ведае. Будзе клікаць Мяне, і Я адкажу яму; у бядзе Я буду з ім, выратую яго і ўшаную яго. Доўгімі днямі насычу яго і дам убачыць збаўленьне Маё”.