Nieżywa mucha zepsuje naczynie wonnego olejku. Bardziej niż mądrość, niż sława zaważy trochę głupoty.

Serce mędrca zwraca się ku prawej stronie, a serce głupca ku lewej.

Nawet gdy głupiec idzie drogą, brakuje mu rozwagi i mówi o każdym: To głupiec.

Jeśli gniew władcy się przeciw tobie podniesie, miejsca swego nie opuszczaj, bo zachowanie spokoju zapobiec może wielkim wykroczeniom.

Jest zło - widziałem je pod słońcem, to błąd ze strony władcy: wynosi się głupotę na stanowiska wysokie, podczas gdy zdolni siedzą nisko.

Widziałem sługi na koniach, a książąt kroczących, jak słudzy, pieszo.

Kto kopie dół, ten może weń wpaść, a tego, kto mur rozwala, ukąsić może żmija.

Kto wyłamuje kamienie, może się o nie skaleczyć, kto rąbie drwa, naraża się na niebezpieczeństwo.

Jeśli siekiera się stępi, a nie naostrzy się jej, trzeba zwiększyć wysiłek. Pożyteczna jest wtedy mądrość, by osiągnąć powodzenie.

Jeżeli żmija ukąsi, nim doszło do zaklęcia, traci swój zysk zaklinacz.

Słowa z ust mędrca są przyjemnością, lecz usta głupca gubią jego samego.

Początek słów jego ust to głupstwo, a koniec jego mowy to wielkie szaleństwo.

A głupiec mnoży słowa. Nie wie przecież człowiek, co będzie, bo kto mu oznajmi, co będzie potem?

Głupiec tak się męczy wysiłkiem, że nie potrafi nawet dotrzeć do miasta.

Biada ci, kraju, którego królem jest prostak i gdzie książęta już z rana ucztują!

Szczęśliwyś, kraju, którego król ze szlachetnie urodzonych pochodzi, i gdzie książęta w czasie właściwym ucztują, na sposób męski, bez uprawiania pijaństwa.

Skutkiem wielkiego lenistwa chyli się strop, gdy ręce są opuszczone, przecieka dom.

Gdy dla zabawy gotują biesiadę i wino życie rozwesela, a pieniądz na wszystko pozwala: w myślach nawet swoich nie złorzecz królowi ani w sypialni swojej nie przeklinaj możnego, bo ptactwo powietrzne zaniesie głos, a to, co skrzydlate, doniesie słowa.