Najmędrsza z niewiast dom sobie buduje, własnoręcznie go niszczy głupota.

W prawości żyje, kto boi się Pana, człowiek dróg krętych Nim gardzi.

W ustach głupiego rózga na jego pychę, a wargi mądrych osłonią ich samych.

Gdzie wołów brakuje - tam żłób jest pusty, dzięki mocy wołów plon jest obfity.

Prawdomówny świadek nie kłamie, kłamstwa szerzy świadek fałszywy.

Szyderca próżno szuka mądrości, rozumny łatwo nabędzie wiedzę.

Od człowieka głupiego się odsuń: rozumnych warg tam nie znajdziesz.

Mądrością rozumnego - poznanie swej drogi, zwodzenie siebie - głupotą niemądrych.

Głupców zwodzi występek, u sprawiedliwych jest łaska.

Serce zna własną swą gorycz, obcy nie dzieli jego radości.

Rozwali się dom niewiernych, a prawych namiot zakwitnie.

Jest droga, co komuś zdaje się słuszną, lecz w końcu prowadzi do zguby.

Serce się smuci i w śmiechu, a boleść jest końcem radości.

Niewierne serce z postępków swych rade, jak z czynów swoich człowiek uczciwy.

Wszystko, co mówią, przyjmuje niemądry, a człowiek rozumny na kroki swe zważa.

Mądry się boi, od złego ucieka, a głupi się unosi, czuje się pewnym.

Człowiek porywczy popełnia głupstwa, a przebiegły jest znienawidzony.

Udziałem łatwowiernych - głupota, umiejętność wieńczy rozumnych.

Przed dobrymi źli chylą czoła, a występni u bram sprawiedliwego.

Ubogi niemiły nawet najbliższemu, a bogacz ma wielu przyjaciół.

Kto bliźnim gardzi - ten grzeszy, szczęśliwy - kto z biednym współczuje.

Czyż ci, co knują zło, nie błądzą? Miłość i wierność dla tych, co mają dobre zamiary.

Każdy trud przynosi zyski, gadulstwo - jedynie biedę.

Umiejętność jest wieńcem mądrych, koroną niemądrych - głupota.

Świadek prawdomówny ratuje ludzi, oszustwo rozszerza kłamstwa.

W bojaźni Pana jest pewna nadzieja, dla synów swoich jest On ucieczką.

ródłem życia jest bojaźń Pańska, by sideł śmierci uniknąć.

Chwała to króla, gdy naród liczny, ubytek ludu - to zguba władcy.

Łagodny - w rozwagę bogaty, porywczy ujawnia głupotę.

Życiem dla ciała jest serce spokojne, próchnieniem kości jest namiętność.

Kto ciemięży ubogiego, lży jego Stwórcę, czci Go ten, kto się nad biednym lituje.

Przez złość swoją runął niewierny, a prawy przy śmierci bezpieczny.

W sercu rozumnym jest mądrość, i pośród głupców powinna być znana.

Sprawiedliwość wywyższa naród, a czyn haniebny pomniejsza narody.

Rozsądnemu słudze król jest przychylny, a gniew budzi [sługa] bezecny.