Jak śnieg w lecie, deszcz we żniwa, tak cześć nie przystoi głupiemu.

Jak ptak, co ucieka, wróbel, co leci, tak niesłuszne przekleństwo - bez skutku.

Na konia - bicz, na osła - wędzidło, a kij na plecy głupiego.

Nie odpowiadaj głupiemu według jego głupoty, byś nie stał się jemu podobnym.

Głupiemu odpowiadaj według jego głupoty, by nie pomyślał, że mądry.

Nogi sobie odcina, szkody się nabawi, kto posyła wiadomość przez głupca.

Jak chwieją się nogi chromego, tak w ustach głupiego przysłowie.

Jak kamień przywiązać do procy, tak cześć oddawać głupiemu.

Cierń wpił się w rękę pijaka, a przysłowie - w usta głupców.

Jak łucznik raniący przechodniów, tak ten, kto głupca najmuje lub pijaka-przechodnia.

Jak pies do wymiotów powraca, tak głupi powtarza szaleństwa.

Widziałeś takiego, co mądry w swych oczach? Więcej nadziei w głupim niż w takim.

Leniwy mówi: Lwica na drodze, lew jest na miejscach otwartych.

Kręcą się drzwi na zawiasach, a człowiek leniwy na łóżku.

Wyciągnął leniwy swą rękę do misy, trudno mu ją do ust doprowadzić.

Leniwy ma się za mądrzejszego niż siedmiu, co odpowiada rozumnie.

Chwyta za uszy psa, który biegnie - kto w cudze spory się miesza.

Jak ten, co rzuca bezmyślnie strzały, oszczepy i śmierć - tak człowiek, co zwodzi bliźniego i mówi: To tylko dla żartu.

Bez drew zagaśnie ognisko, bez donosiciela spór zniknie.

Węgiel dla żaru, drwa dla ognia - a człowiek kłótliwy - do wzniecania sporu.

Słowa donosiciela są jak przysmaki: zapadają do głębi wnętrzności.

Czym na garnku glinianym srebrna polewa, tym wargi palące, a w sercu zło.

Ustami wróg zwodzi - a w sercu kryje podstęp.

Nie ufaj miłemu głosowi, gdyż siedem ohyd ma w sercu; choć się zatai nienawiść podstępnie, to złość się wyda na zgromadzeniu.

Kto kopie dół - weń wpada, a kamień wraca na tego, co go toczy.

Fałszywy język nie znosi skrzywdzonych, usta przymilne powodem zguby.