Dawidowy. Będę Cię sławił, ‹ Panie ›, z całego mego serca, ‹ bo usłyszałeś słowa ust moich › : będę śpiewał Ci wobec aniołów.

Oddam Ci pokłon ku Twemu świętemu przybytkowi. I będę dziękował Twemu imieniu za łaskę Twoją i wierność, bo wywyższyłeś ponad wszystko Twoje imię i obietnicę.

Kiedym Cię wzywał, wysłuchałeś mnie, pomnożyłeś siłę mej duszy.

Wszyscy królowie ziemi będą Ci dziękować, Panie, gdy posłyszą słowa ust Twoich; i będą opiewać drogi Pańskie: Prawdziwie, chwała Pańska jest wielka.

Prawdziwie, Pan jest wzniosły i patrzy łaskawie na pokornego, pyszałka zaś dostrzega z daleka.

Gdy chodzę wśród utrapienia, Ty zapewniasz mi życie, wbrew gniewowi mych wrogów; wyciągasz swą rękę, Twoja prawica mnie wybawia.

Pan za mnie [wszystkiego] dokona. Panie, na wieki trwa Twoja łaska, nie porzucaj dzieła rąk Twoich!