17. Mezmur

Davut'un duası Haklı davamı dinle, ya RAB, Feryadımı işit! Hilesiz dudaklardan çıkan duama kulak ver! Haklı çıkar beni, Çünkü sen gerçeği görürsün. Yüreğimi yokladın, Gece denedin, Sınadın beni, Kötü bir şey bulmadın; Kararlıyım, ağzımdan kötü söz çıkmaz, Başkalarının yaptıklarına gelince, Ben senin sözlerine uyarak Şiddet yollarından kaçındım. Sıkı adımlarla senin yollarını tuttum, Kaymadı ayaklarım. Sana yakarıyorum, ey Tanrı, Çünkü beni yanıtlarsın; Kulak ver bana, dinle söylediklerimi! Göster harika sevgini, Ey sana sığınanları saldırganlardan sağ eliyle kurtaran! Koru beni gözbebeği gibi; Kanatlarının gölgesine gizle Kötülerin saldırısından, Çevremi saran ölümcül düşmanlarımdan. Yürekleri yağ bağlamış, Ağızları büyük laflar ediyor. İzimi buldular, üzerime geliyorlar, Yere vurmak için gözetliyorlar. Tıpkı parçalamak için sabırsızlanan bir aslan, Pusuya yatan genç bir aslan gibi. Kalk, ya RAB, kes önlerini, eğ başlarını! Kılıcınla kurtar canımı kötülerden, Elinle bu insanlardan, ya RAB, Yaşam payı bu dünyada olan insanlardan. Varsın karınları vereceğin cezalara doysun, Çocukları da yiyip doysun, Artanı torunlarına kalsın! Ama ben doğruluk sayesinde yüzünü göreceğim senin, Uyanınca suretini görmeye doyacağım.