91. Mezmur

Yüceler Yücesi'nin barınağında oturan, Her Şeye Gücü Yeten'in gölgesinde barınır. “O benim sığınağım, kalemdir” derim RAB için, “Tanrım'dır, O'na güvenirim.” Çünkü O seni avcı tuzağından, Ölümcül hastalıktan kurtarır. Seni kanatlarının altına alır, Onların altına sığınırsın. O'nun sadakati senin kalkanın, siperin olur. Ne gecenin dehşetinden korkarsın, Ne gündüz uçan oktan, Ne karanlıkta dolaşan hastalıktan, Ne de öğleyin yok eden kırgından. Yanında bin kişi, Sağında on bin kişi kırılsa bile, Sana dokunmaz. Sen yalnız kendi gözlerinle seyredecek, Kötülerin cezasını göreceksin. Sen RAB'bi kendine sığınak, Yüceler Yücesi'ni konut edindiğin için, Başına kötülük gelmeyecek, Çadırına felaket yaklaşmayacak. \v 11 Çünkü Tanrı meleklerine buyruk verecek, Gideceğin her yerde seni korusunlar diye. \v 12 Elleri üzerinde taşıyacaklar seni, Ayağın bir taşa çarpmasın diye. \v 13 Aslanın, kobranın üzerine basıp geçeceksin, Genç aslanı, yılanı çiğneyeceksin. “Beni sevdiği için Onu kurtaracağım” diyor RAB, “Beni iyi tanıdığı için Ona kale olacağım. Bana seslenince onu yanıtlayacağım, Sıkıntıda onun yanında olacağım, Kurtarıp yücelteceğim onu. Onu uzun ömürle doyuracak, Ona kurtarışımı göstereceğim.”