Dawid, stary i syty dni, ustanowił Salomona, swego syna, królem nad Izraelem.

I zgromadził wszystkich książąt izraelskich, kapłanów i lewitów.

Kiedy policzono lewitów od trzydziestu lat i wyżej, liczba ich według spisu mężczyzn wynosiła trzydzieści osiem tysięcy.

Z tych dwadzieścia cztery tysiące spełniało pracę w domu Pańskim; pisarzy i sędziów było sześć tysięcy.

Odźwiernych było cztery tysiące, a cztery tysiące wychwalało Pana na instrumentach, które Dawid sprawił w tym celu.

Dawid podzielił ich na zmiany według synów Lewiego: Gerszona, Kehata i Merariego.

Z Gerszonitów byli: Ladan i Szimei.

Synowie Ladana: pierwszy Jechiel, potem Zetam i Joel - trzej.

Synowie Szimejego: Szelomit, Chazjel i Haran - trzej. Ci byli naczelnikami rodów Ladana.

A synowie Szimejego: Jachat, Ziza, Jeusz i Beria. Ci czterej są synami Szimejego.

Jachat był pierwszy, Ziza drugi; Jeusz i Beria nie mieli wielu synów i byli policzeni za jeden ród.

Synowie Kehata: Amram, Jishar, Chebron i Uzzjel - czterej.

Synowie Amrama: Aaron i Mojżesz. Aaron został odłączony, aby być poświęconym na zawsze - on i jego synowie - do rzeczy najświętszych, aby spalali kadzidło przed Panem, usługiwali Mu i błogosławili w Jego imieniu na wieki.

Co do Mojżesza, męża Bożego, jego synowie zostali zaliczeni do pokolenia Lewiego.

Synowie Mojżesza: Gerszom i Eliezer.

Synowie Gerszoma: pierwszy Szebuel.

Synami Eliezera byli: pierwszy Rechabiasz; Eliezer nie miał wprawdzie innych synów, lecz synowie Rechabiasza byli bardzo liczni.

Synowie Jishara: pierwszy Szelomit.

Synowie Chebrona: pierwszy Jerijasz, drugi Amariasz, trzeci Jachazjel, czwarty Jekameam .

Synowie Uzzjela: pierwszy Mika, drugi Jiszszijasz.

Synowie Merariego: Machli i Muszi. Synowie Machliego: Eleazar i Kisz.

Eleazar umarł nie mając synów, tylko same córki; synowie Kisza, ich bracia wzięli je za żony.

Synowie Musziego - trzej: Machli, Eder i Jeremot.

Ci byli synami Lewiego, według ich rodów, głowami rodzin, według wykazów liczbowych imion w ich spisach; spełniali prace w służbie domu Pańskiego, od dwudziestego roku życia i wzwyż.

Rzekł bowiem Dawid: Pan, Bóg Izraela, dał odpoczynek swemu ludowi i zamieszkał w Jerozolimie na stałe.

Lewici już nie będą nosić przybytku ani wszelkich przyborów do jego obsługi.

Zatem, według ostatnich zarządzeń Dawida, lewici byli spisywani od dwudziestego roku życia i wzwyż.

Ich stanowisko bowiem polegało na tym, że obok potomków Aarona służyli w domu Pańskim, na dziedzińcach, w komnatach, przy oczyszczaniu wszystkiego, co poświęcone, i pełnili służbę w domu Pańskim.

Troszczyli się oni zarówno o chleby pokładne, o najczystszą mąkę na ofiarę z pokarmów, o przaśne podpłomyki, jak i o to, co było pieczone na blachach i co było smażone, i o wszystko, co było ważone i mierzone.

Mieli stawać co rana, by dziękować i wychwalać Pana, i tak samo wieczorem; aby ofiarować wszystkie całopalenia Panu w szabat, przy nowiu księżyca i w święta, według ilości ustalonej przepisem - ustawicznie wobec Pana.

Mieli pieczę nad Namiotem Spotkania, pieczę nad Miejscem Świętym i pieczę nad synami Aarona, ich braćmi, w służbie domu Pańskiego.