Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Pieśń pouczająca. Dawidowa.

Boże, nakłoń ucha na moją modlitwę i nie odwracaj się od mojej prośby, zwróć się ku mnie i wysłuchaj mnie! Szamocę się w moim ucisku, jęczę pod wpływem głosu nieprzyjaciela, pod wpływem wołania grzesznika, bo sprowadzają na mnie niedolę i napastują mnie w gniewie.

Drży we mnie moje serce i ogarnia mnie lęk śmiertelny.

Przychodzą na mnie strach i drżenie i przerażenie mną owłada.

I mówię sobie: gdybym miał skrzydła jak gołąb, to bym uleciał i spoczął - oto bym uszedł daleko, zamieszkał na pustyni.

Prędko bym wyszukał sobie schronienie od szalejącej wichury, od burzy.

O Panie, rozprosz, rozdziel ich języki; bo widzę przemoc i niezgodę w mieście.

Obchodzą je w ciągu dnia i nocy po jego murach, a złość i ucisk są w pośrodku niego.

Pośrodku niego jest zagłada, a z jego placu nie znika krzywda i podstęp.

Gdybyż to lżył mnie nieprzyjaciel, z pewnością bym to znosił; gdybyż przeciw mnie powstawał ten, który mnie nienawidzi, ukryłbym się przed nim.

Lecz jesteś nim ty, równy ze mną, przyjaciel mój zaufany, z którym żyłem w słodkiej zażyłości, chodziliśmy po domu Bożym w orszaku świątecznym.

Niechaj śmierć na nich spadnie, niechaj żywcem zstąpią do Szeolu, bo w ich mieszkaniach jest wśród nich nikczemność!

A ja wołam do Boga i Pan mnie ocali.

Wieczorem, rano i w południe narzekam i jęczę, a głosu mego [On] wysłucha.

Ześle pokój - uratuje moje życie od tych, co na mnie nastają: bo wielu mam przeciwników.

Usłyszy Bóg i poniży ich Ten, który zasiada na tronie od początku, bo nie ma dla nich opamiętania i nie boją się Boga.

[Każdy] podnosi ręce na domowników, umowę swoją łamie.

Jego twarz jest gładsza niż masło, lecz serce gotowe do walki. Jego mowy łagodniejsze niż olej, lecz są to obnażone miecze.

Zrzuć swą troskę na Pana, a On cię podtrzyma; nie dopuści nigdy, by miał się zachwiać sprawiedliwy.

Ty, o Boże, ich wtrącisz do studni zatracenia; mężowie krwawi, podstępni nie dożyją połowy dni swoich, ja zaś nadzieję pokładam w Tobie.