Alleluja. Chwal, duszo moja, Pana, chcę chwalić Pana, jak długo żyć będę; chcę śpiewać Bogu mojemu, póki będę istniał.

Nie pokładajcie ufności w książętach ani w człowieku, u którego nie ma wybawienia.

Gdy tchnienie go opuści, wraca do swej ziemi, wówczas przepadają jego zamiary.

Szczęśliwy, komu pomocą jest Bóg Jakuba, kto ma nadzieję w Panu, Bogu swoim, który stworzył niebo i ziemię, i morze ze wszystkim, co w nich istnieje. On wiary dochowuje na wieki, daje prawo uciśnionym i daje chleb głodnym. Pan uwalnia jeńców, Pan przywraca wzrok niewidomym, Pan podnosi pochylonych, Pan miłuje sprawiedliwych.

Pan strzeże przychodniów, chroni sierotę i wdowę, lecz na bezdroża kieruje występnych.

Pan króluje na wieki, Bóg twój, Syjonie - przez pokolenia. Alleluja.